________________
જોઈતો હતો તે મળી ગયો. આપની જેમઅમારી ખુશીનો પણ પાર ન રહ્યો. - આપનું સ્થાન કાયમ માટે હૃદયમાં સ્થિર થઈ જાય એવી એક બીજી ઘટના શંખેશ્વરમાં જ બની. એ જ મોહોબ્યુલન ગ્રંથમાં એક શ્લોક હતો. જે બેસતો ન હતો. આપે અડધો કલાક મહેનત કરી બેસાડ્યો તો ખરો, પણ આપને એમાં અસ્વરસ હતો. એ દિવસે આખી રાત આપને ઊંઘ નહિ આવી હોય, રાતે પણ આ જ
શ્લોકનો વિચાર ચાલતો હશે. બીજા દિવસે સવારે આપશ્રી દાદાના દર્શન કરી સીધા જ અમે જે ધર્મશાળામાં ઉતરેલા ત્યાં (શિહોરવાળી ધર્મશાળા) પધારી ગયા.
મારી જગ્યાએ આવી આપ ઊભા રહી ગયા.... અને બોલ્યા : જુઓ, મહાબોધિવિજયજી ! પેલા શ્લોકને આપણે ગઈકાલે જે રીતે બેસાડ્યો એને બદલે જો આ રીતે બેસાડીએ તો અર્થ બરાબર બેસી જાય.
આપનું આગમન થતાં હું આસનેથી ઊભો તો થઈ ગયેલ, પણ લીટરલી હેબતાઈ ગયેલ. આટલા મહાન પુરુષ પોતાનું સ્થાન છોડીને એક શ્લોકનો અર્થ જણાવવા શું સામેથી આપણી જગ્યાએ આવી શકે ? એમને પોતાનું સ્ટેટસ ન નડે ? એમને કંઈ માન-બાન જેવું હોય કે નહિ? મને યાદ છે.... હું જ્યારે આપને કહેવા ગયો... કે સાહેબજી ! આપ શા માટે... હજી આગળ બોલવા જાઉં ત્યાં તો આપે ‘આપ ને બાપ... મૂકોને બાજુ પર’ કહીને મને ચૂપ કરી દીધેલ. હું આગળ તો કાંઈ બોલ્યો નહિ, પણ આપ શું બોલતા હતા એના પર પણ મારું ધ્યાન ન હતું. મારું મન તો એમ જ વિચારતું હતું.... શું આટલા ઉચ્ચ જ્ઞાની આટલા નમ્ર હોઈ શકે ? બસ એ જ દિવસથી અમે આપના ફેન બની ગયા.
- પછી તો અવારનવાર આપના દર્શન થતા રહ્યા. અનેકવાર આપના પૂજનીય ચરણોમાં બેસવાનું સૌભાગ્ય મળ્યું ક્યારેક અમદાવાદ તો ક્યારેક પાલીતાણા. (વીશાનીમા ધર્મશાળામાં) ક્યારેક શંખેશ્વર (પાણીની ટાંકી સામેની રૂમમાં) તો ક્યારેક વડોદરા.
અને એ મિલન દરમિયાન આપના ભીતરમાં રહેતી પ્રભુભક્તિ, ગુરુભક્તિ, માતૃભક્તિ, શ્રુતભક્તિ, જાપભક્તિ, જ્ઞાનદાતા પ્રત્યે બહુમાન, જીવમૈત્રી જેવી અનેકાનેક ગુણસરિતાઓને નજરે નિહાળી છે. - શંખેશ્વર તીર્થમાં દાદાની ભક્તિ કર્યા પછી બહાર નીકળતાં ૨૦-૨૦ મિનિટ આપને લાગી છે, એ અમે જોયું છે; તો એ ૨૦ મિનિટ દરમિયાન ચાર ચાર વાર ઊભા ઊભા ૨૦-૨૦ ખમાસમણા દેતા પણ આપને જોયા છે.
