________________
પૂજ્ય શ્રીમોટાઃ જીવનચરિત્ર ન શકાય એ ખ્યાલથી શિક્ષણને જ તેમણે જીવનમાં તેમ જ પોતાના કાર્યક્ષેત્રમાં મહત્ત્વનું ગયું છે. અને એ રીતે માનવને તેના ભાવ અને ગુણને વિકસાવવા જીવનભર પોતે પ્રયત્ન કર્યો અને મૃત્યુ બાદ પણ તેમનું લક્ષ્ય એ જ હતું એ સ્પષ્ટ છે. આવા પૂજ્ય શ્રીમોટા સાચા અર્થમાં સૌને માટે મોટા જ રહ્યા.
સામાન્ય એવી જ્ઞાતિ ભાવસાર અને પિતા આશારામ-માતા સૂરજબાની કૂખે ૧૮૯૮ના સપ્ટેમ્બરની ૪થી તારીખે વડોદરા જિલ્લાના સાવલી ગામે તેમનો જન્મ થયો. પિતા રંગરેજનું કામ કરતા અને ‘ભગત' નામે ઓળખાતા. આર્થિક સ્થિતિ નબળી હતી પણ ભજનાનંદી હતા તેથી તેનો વસવસો ન હતો. આજીવિકા માટે સાવલી છોડી પંચમહાલ જિલ્લાના કાલોલ ગામે આવીને રહેલા.
આશારામ ભગત દરરોજ સવારે ભજન ગાતા ગાતા શેરીએ શેરીએ ફરે. રંગવાનું કામ મળે તે લાવે અને તેમાંથી આજીવિકા ચલાવે. ભગતને ચાર સંતાનો હતાં. તેમાં બીજું સંતાન ચુનીલાલ જેને સૌ “ચુનિયો' કહી બોલાવે અને એ જ પૂજ્ય શ્રીમોટા થયા. આજુબાજુનો પડોશ દરજી-મોચીનો પણ તેમની વચ્ચે આ ચીંથરે વીંટું રતન પૂજ્ય શ્રીમોટા જેવા સંત પાક્યા. પિતાની આર્થિક સ્થિતિ બહુ જ સામાન્ય હતી. કંગાલિયતમાં જ ઉછેર થયો એમ કહીએ તો ચાલે. પાંચ વર્ષના ચુનીલાલ થયા. એ ઉંમરે બાળમાનસને ચોટ લાગે એવો પ્રસંગ બન્યો. અને જીવનની ઉન્નતિની કેડી તેમને મળી ગઈ. કાલોલ ગામમાં સરિયામ રસ્તા પર જ તેમનું ઘર હતું. રાત્રે રોજ કરતા પોલીસ હુક્કા અને તાપણા માટે આશારામ ભગત સાથે ઘડીક વિસામાનું
