________________
વચનામૃત
૨૫ જ્ઞાનતંતુઓ જેટલા વધારે સ્વસ્થ હશે તેટલું વધારે સારું આપણું કામ (એટલે આપણી જનસેવા પણ) થશે. અને આપણો પ્રેમ પણ તેટલો વધારે થશે. એટલે અંતમાં તો આપણે કેવી રીતે સ્વસ્થ, શાંત અને તેમ છતાં શક્તિશાળી થઈ શકીએ અને આપણી નાડીઓ અને જ્ઞાનતંતુઓ કેમ કરીને અસ્વસ્થ, અશાંત, કંપાયમાન થતાં અટકે એના ઉપાયો ને રસ્તાઓ શોધવાના રહ્યા.
ગમે તેવી પરિસ્થિતિ આવે તોય આપણે શાંતિ, પ્રસન્નતા, સમતોલપણું, તટસ્થતા જાળવી રાખવાને સતત મથ્યા કરવું પડશે. એ રીતે મથ્યા કરવાથી આપણને એ બધું સારી રીતે મળી રહેવાનું છે. કેટલાક મોટા સેનાધિપતિઓ પોતાનું જીવનયુદ્ધ પ્રત્યક્ષ નજરે દેખાય એવી સ્થૂળ પ્રવૃત્તિશીલ ભૂમિકા ઉપર ખેલતા હોય છે; બીજા કેટલાક પોતાની અંદર મહાભારત યુદ્ધો ખેલતા હોય છે. આપણે આપણાં યુદ્ધો આપણી અંદર ખેલવાનાં છે. એ યુદ્ધો પણ જેવીતેવી રીતે નહીં પણ ખૂબ નિશ્ચયબળથી, એને આપણું એકમાત્ર ધ્યેય સાધવા માટે લડવાનાં છે. આપણા સ્થાનમાંથી એક તસુ જેટલી પણ પીછેહઠ આપણે કરવાની નથી, અથવા થવા દેવાની નથી. ચાલો, ત્યારે! આપણે પણ આપણાં યુદ્ધો ખેલ્યા જ કરીએ અને કંઢોની સામે લડતાં લડતાં તેમને પૂરેપૂરા હરાવીને આપણું જીવનધ્યેય સિદ્ધ ન કરીએ ત્યાં સુધી જંપીને બેસીએ નહીં. આપણા માર્ગમાં નડતા કોઈ પણ બળથી કે અવરોધોથી આપણે ડઘાઈ ન જઈએ ને અટકી ન પડીએ. આપણા જીવનસિદ્ધિના હેતુમાંથી - કોઈ પણ નબળાઈની પળમાં પણ - આપણે
