________________
૧૮
પૂજ્ય શ્રીમોટા જેવી જ થઈ. “ભલું થયું ભાંગી જંજાળ'. . . . સંસારની જાળમાંથી તો આપોઆપ જ મુક્તિ મળી ગઈ.
પોતાના લગ્નપ્રસંગ માટે તેમ જ મોટા ભાઈની ક્ષયની બીમારી માટે સ્થિતિસંપન્ન માસી પાસે કરજ કરેલું દેવું કેમ ભરાશે એ ચિંતા તેમને કોરી ખાવા લાગી. માસીએ તો પછી જલદ ઉઘરાણી કરી. બેફામ શબ્દોમાં ગાળો આપવા લાગ્યાં. ચુનીલાલ ભગત નતમસ્તકે સાંભળી રહ્યા. આ પ્રસંગની ચોટ તેમને બહુ જ લાગી. તેમનું હૃદય વલોવાયું. આર્જવતાથી પ્રભુને પ્રાર્થના કરવા માંડી. સંપૂર્ણ શરણાગતિથી “હરિને ભજતાં' . . . ભજન ઘૂંટ્યા કર્યું. એમની આર્ત હૃદયે કરેલી પ્રાર્થનાનો પ્રત્યુત્તર મળ્યો. માસીના દેવાની રકમ મનીઓર્ડર દ્વારા તેમને મળી ગઈ. ચુનીલાલની આંખમાં હર્ષાશ્રુ આવ્યાં. શ્રદ્ધા બલવત્તર બની. ઈશ્વર હાજરાહજૂર છે એ વાતની પ્રતીતિ કરાવતાં એ ભાવાશ્રુ હતાં.
ત્યાર બાદ ૧૯૩૦ના સત્યાગ્રહની લડતમાં જેલયાત્રા સ્વીકારી. જેલમાં પણ મૌન જાળવી સાધનામાં જ મશગૂલ રહેતા. તેમની સાધનાને કારણે દરોગ ફટકાની સજા કરતો જતો. ત્રાટક દ્વારા જ લાકડી વીંઝાતી અટકી જતી. જેલરને પણ તેમની પાસે કંઈ વિદ્યા હોવાની ખાતરી થઈ.
૧૯૩૨માં સમસ્ત ગુજરાતના હરિજનકાર્યની જવાબદારીભરી જગ્યા – મંત્રી તરીકેની સંભાળી, આંતરિક ગુણોનો વિકાસ તો થઈ જ ચૂક્યો હતો. નમ્રતા, ત્યાગ, પ્રેમ, પ્રામાણિકતા વગેરે દ્વારા સૌની ચાહના મળી હતી. આશ્રમવાસીઓ પણ તેમને ખૂબ જ ચાહતા. સક્રિય કાર્યકર તરીકે કામ કરતાં કરતાં ભગવાન પર
