________________
૨૦
પૂજ્ય શ્રીમોટા તેમને લાગ્યું. અને આવા વિકટ સમયમાં ભગવાનને પ્રાર્થના કર્યા સિવાય બીજો કોઈ માર્ગ રહ્યો નહીં. માતાને આપેલું વચન પાળી શકાશે નહીં તેનું દર્દ એમને સાલતું હતું. તેઓએ મૌન ધારણ કરી પ્રાર્થના કરી: હે પ્રભુ ! આ મારું વચન પાળવાનું કામ તારા સિવાય કોઈ બીજું કરી શકે એમ નથી. મારા દિલનો ટેકનિશ્ચય-નિર્ણય-મારી માતા પાસે સ્થૂળ દેહે હાજર થવા માટેનો જ છે. સાધનાથી જુદી જુદી ભૂમિકાએ ભાવના પણ સાકાર રૂપ ધારણ કરે છે. તો માતા પાસે રહેવાની મારી આ તીવ્ર ઉત્કટ ભાવના જે પૂરેપૂરી જીવંત છે તે ભાવના તારી કૃપાથી ત્યાં મારો સ્થૂળ આકાર છે એવી મારી તને પ્રાર્થના છે, સાધના સમય દરમિયાન મેં કોઈ દિવસ પ્રાર્થના રૂપે ધૂળ માગણી કરી નથી. તારી કૃપાથી સંકલ્પશક્તિનું સામર્થ્ય કેટલું પ્રબળ હોય છે તેનું જ્ઞાનભાન મને પૂરેપૂરું છે. મારું વચન પાળવાની ખાતર મારી માતા પાસે સ્થૂળ દેહે હાજર થવાની મારા દિલની ઉત્કટ ભાવનાને તું જ સાકાર રૂપ આપી શકે તેમ છો.
તેમની આદ્રતાભરી પ્રાર્થના સમયે એકાએક વીજળી બત્તી બંધ થઈ ગઈ. ભગતને હૈયે ઊગી નીકળ્યું: ‘‘મારી માતાના શરીરનું અવસાન થયું. જીવ ગયો.'' માતાના દેહાંતની ખબર ત્યાં રહ્યું ભગતને પડી હતી. તે પછીથી નડિયાદથી આવેલ પત્રમાં લખેલું હતું કે બાએ મૂળજીભાઈને બૂમ પાડી કહ્યું કે, “અલ્યા મૂળિયા ! જ આ ચુનિયો આવ્યો ! મૂળજીભાઈએ કહ્યું કે, “ચુનીલાલ તો બનારસ છે' ત્યારે બા મેલ્યાં કે, “એ તો આ રહ્યો. મારા પગમાં માથું મૂકીને બેઠો છે ! મારા શરીરે હાથ ફેરવે છે.'
ચુનીલાલ ભગતની પ્રભુશ્રદ્ધા અડગ બની. પ્રભુ કેટલો સમર્થ
