________________
પૂજ્ય શ્રીમોટા : જીવનચરિત્ર
૨૧
છે તેનો અનુભવ આ પ્રસંગ પરથી થયો.
આમ બાળપણમાં ‘ચુનિયા' તરીકે સંબોધાયેલ ચુનીલાલ ભગત આધ્યાત્મિક વિકાસ કરી ‘મોટા’ બન્યા. ઘરમાં હુલામણું નામ મોટા હતું. આજે તો સમગ્ર સમાજ તેમને ‘મોટા’ના નામે ઓળખે છે. નાનપણમાં કરેલો સંકલ્પ જાણે કે તેમણે ચરિતાર્થ કરી બતાવ્યો.
પૂજ્ય શ્રીમોટાએ આધ્યાત્મિક વિકાસની સાધનાની સાથોસાથ સદ્ગુરુની દોરવણીથી ગુજરાતમાં આશ્રમોની સ્થાપના કરી. સૌ પ્રથમ સાબરમતી આશ્રમમાં મીરાં કુટિરમાં મૌનમંદિર ચલાવતા. ૧૯૫૦માં કુંભકોણમમાં કાવેરી નદીને કાંઠે આશ્રમ સ્થાપ્યો. ત્યાર બાદ નડિયાદમાં શેઢી નદીના તટે અને સુરતમાં તાપી નદીના તટે આશ્રમો સ્થાપ્યા. બધા જ આશ્રમોમાં મૌનમંદિરો છે, બહારની દુનિયાથી અલિપ્ત થઈ, અંતર્મુખ બની સાધક નક્કી કરે તેટલા દિવસ ભગવાન પ્રત્યે અભિમુખ અને મનની વૃત્તિઓને શાંત કરી મૌન બની વિકાસ સાધે તેવો પ્રયાસ આ મૌનમંદિરના ઓરડાઓ દ્વારા કરવામાં આવે છે. સાધકની તમામ જરૂરિયાતની સગવડ પૂરી કરવામાં આવે છે.
૧૯૫૫માં સદ્ગુરુની પ્રેરણાથી સમાજ માટે રૂપિયા એક કરોડનું દાન ઊઘરાવી સમાજકલ્યાણ માટે વાપરવાનો સંકલ્પ જાહેર કરી વિવિધ ક્ષેત્રે દાનગંગા વહેવડાવી. માનવ એક રીતે નહીં, શારીરિક, માનસિક, આધ્યાત્મિક સ્તરે કલ્યાણ સાધી શકે તે માટે તરણસ્પર્ધા, સાઇક્લિંગ, સ્નાનાગાર બાંધવા, જ્ઞાનગંગોત્રી જેવા ગ્રંથો છપાવવા, વૈજ્ઞાનિક શોધખોળ વગેરે
