________________
૧૫.
પૂજ્ય શ્રીમોટાઃ જીવનચરિત્ર એક લોખંડનો સળિયો કપાળ પર ઝીંક્યો. ચુનીલાલ ભગત ' બેભાન થઈ ગયા. ભાનમાં આવતાં ૨૦ મિનિટ થઈ ગઈ. પરંતુ
સ્થળકાળનું ભાન ભુલાઈ ગયું. મનની સ્થિતિ સંકલ્પશૂન્ય બની ગઈ. આ સ્થિતિમાં તેઓ ત્રણ દિવસ સુધી રહેલા.
દીક્ષાની પૂર્ણાહુતિને દિવસે બાલયોગીજી મહારાજે ચુનીલાલ ભગતને કહ્યું: “અલ્યા છોકરા, તારા ગુરુમહારાજ તો કેશવાનંદજી ધૂણીવાળા દાદા છે. તેમની પ્રેરણાથી તને સાધનામાં દીક્ષિત કરવા હું આવ્યો છું. મધ્ય પ્રદેશમાં ઈટારસી આગળ સાંઈખેડા જઈ તું તેમનાં દર્શન કરી આશીર્વાદ લે. પછી ગુરુમહારાજ જે આદેશ આપે તે પ્રમાણે તારે કરવું!'
બાલયોગીજી મહારાજ તો આમ કહી તેમને સાધનામાં દીક્ષિત કરી ત્યાંથી ગયા. ચુનીલાલ ભગત તો વિચારમાં પડી ગયા. ગુરુ મહારાજ પાસે સાંઈખેડા જાય અને બધું જ છોડી દેવાનો આદેશ આપે તો શક્ય તેટલી આર્થિક વ્યવસ્થા કરી. . . . મનથી બધું જ છોડવાની તત્પરતા દાખવી, કાંઈ ખેડા પહોંચી ગયા. ધૂણીવાળા દાદાને જઈ મળ્યા. તેમની સાથે રહ્યા અને તેમની શક્તિસિદ્ધિનો પરિચય થયો. બારેક દિવસ ત્યાં રહ્યા. છેલ્લે દિવસે દાદાએ એક નાળિયેર લઈ જોરથી ચુનીલાલના કપાળ તરફ ફેંક્યું. કપાળમાં વાગ્યું અને આદેશ આપ્યોઃ તું તારે ઘેર ચાલ્યો જા. તું પ્રાર્થના કર્યા કરજે. જ્યાં છે
ત્યાં કામ કર. દેશસેવાનું ઝનૂન મૂકવું પડશે. પ્રભુ પ્રીત્યર્થે તારે કામ કરવાનું છે. બીજા કોઈને માટે નહીં. રાગદ્વેષથી સંપૂર્ણ મુક્તિ પામ્યા વિના કોઈને-સેવાનો – કોઈ પણ પ્રકારની સેવાનો અધિકાર નથી. . પૂ.શ્રી.-૪
