Shatrunjaya Mahatmya

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 310

शएन
शत्रुजयमाहात्म्य. उना मारथी चलाचल थ रह्यु बे; माटे हवे जेटलामां था वहाणना टुकडे टुकडा न थ जाय, तथा ज्यांसुधि था वहाणमा रहेला लो. कोनो नाश न थाय, तेटलामां श्रा समुअमां ऊंपापात करी हुँ मारा प्राणोनो त्याग करूं. एम विचारि जेवामां ते वहाणना कटेरापर थावे , तेटलामां श्रवणने प्रिय लागे एवी अदृश्य रीते श्राकाशवाणी थर के, "हे रत्नसार ! तुं समुअमां ऊपापात करवारूप साहसने नहीं करतो,तारी था दशा मेंज करी बे; था समुनी अंदर कल्पवृक्षना पाटीयांउथी वी. टाएली, हवे थनारा श्री पार्श्वप्रजुनी निर्मल प्रतिमा . ते महा प्रजा. विक प्रतिमार्नु पूर्वे लाख वर्षोसुधि धरणे पूजन करे , तथा पठी बसो वर्षोंसुधि कुबेरे पूजन कयु बे. पडी तेनी पासेथी प्रार्थना करीने वरुणे ते लीधी, तथा तेणे उत्तम नक्तिथी सात लाख वर्षोंसुधि तेनुं पूजन कर्यु. हवडे ते अजय राजाना नाग्यथी वहीं श्रावेली ने, माटे ते प्रतिमाने खेश्ने तुं ते इक्ष्वाकुवंशीने श्रापजे ? ते हमणा सघली दिशाउने जीतीने हीप नामना नगरमां श्राव्यो , माटे ते नाग्यवंत राजाने तुं ते प्रतिमा थापजे ? ते प्रतिमाना दर्शनश्रीज तेना रोगो तथा कुकर्मो दूर जशे; ते प्रतिमानी अधिष्टायक एवी हुं प्रजाववाली पद्मावती नामनी देवी बु. एवी रीतनी आकाशवाणी सांजलीने ते महाबुद्धिवान रत्नसारे तुरत ते प्रतिमाने बहार कहाडवा माटे खलासीउने समुपमा उतार्या. पनी जीव जेम धर्मने पामीने समाधिथी देवलोकमां जाय , तेम ते खलासी ते प्रतिमाना संपुटने लेश्ने तुरत वहाणमां श्राव्या. तेज वखते हलदरना रंगनी पेठे, उर्जननी मित्राश्नी पेठे, तथा कमलपर रहेला जलबिंनी पेठे मेघनो घटाटोप जोतजोतामां नाश पाम्यो. वली ते वखते प्राणीउने आनंद आपतो, तथा तेजनी चिंताने दूर करतो उत्तम वायु पण वावा लाग्यो. ते वखते जिनना श्रागमनी पेठे अंतरमा निबिड (जंडांउंडां) रहस्यवालो, तथा उपरथी शांत, एवो गंजीर समुज पण तोफानरहित थ उपशांत थयो. पड़ी ते वहाण पण शुल वायुना योगयी छीपनगरप्रते श्राव्यु, त्यारे एक माणसे वेगथी जर अजयपालने वधामणी आपी. त्यारे ते अजयपाल पण पार्श्वप्रजुने श्रावता सांजलीने, विकखर नयनवालो थयो थको, घोडापर चडीने तुरत त्यां सन्मुख श्राव्यो, पढी त्यां राजाना नयनरूपी