Shatrunjaya Mahatmya

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 328

३१६
शत्रुजय मादात्म्य. लने याद करवा लागी के, हे नामंडल ! तुमारं रक्षण कर? ते सांजली नामंडलनो अनुयायि रत्नजटी नामनो वीद्याधर तेणीने सीता जाणीने रावण तरफ दोड्यो, त्यारे पाबल दोडता श्रावता ते रत्नजटीने रावणे पोतानी विद्याउँथी तेनी विद्याउने दणीने पृथ्वीपर पाडी नांख्यो. पनी विघ्नरहीत पोताने स्थानके जश्ने, तेणे पोताने नहीं श्वती एवी ते सीताने
खेचरीउनी तपासनीचे रमणोद्यानमा राखी. .. हवे एटलामां रामचंजीने त्यां श्रावेला जोश, शत्रुउने बोडी लक्ष्मण तेमने कहेवा लाग्या के हे ज्येष्टबंधु ! सीताने एकली बोडीने तमो वहीं केम श्राव्या ? त्यारे रामचंअजीए कयु के, तमारा सिंहनादथी हुँ यहीं थाव्यो बुं. त्यारे लक्ष्मणे कडं के, में कंश सिंहनाद को नथी, माटे खरेखर आपणने कोश्ए उग्या . माटे हवे जेटलामां हुं शत्रुउँने हणीने त्यां श्रावं, तेटलामां तमो त्यां जश् सीतार्नु रक्षण करो ? ते सांजली राम पण उतावलथी त्यां चाव्या. त्यां श्रावतांज सीताने नहीं जोवाची तुरत ते मुळ खा पड्या; तथा पढी वनना वायुथी संज्ञा श्राव्या बाद बहुज रडवा लाग्या. पनी अहीं तहीं नमता एवा रामे, मृत्युनी अणीपर रहेला जटायुने नवकारमंत्र संजलावी देवलोकमां पहोंचाड्यो.
एटलामां सुनटोसहित खरदूषणने हणीने लक्ष्मण विराध नामना मित्रसहित रामनीपासे श्राव्यो. त्यां रामचंद्रजीने आंखोमां अश्रुसहित तथा उदास थएला जोश्ने लक्ष्मणे कडं के, हे ज्येष्टबंधु ! हुं शत्रुठने जीतीने तमोने नमवामाटे आव्यो बुं; तो श्राप आम उदास केम हो ? तथा ते पूज्य एवां सीताजी क्या ? त्यारे रामे सीताहरणनो व्रतांत कह्यो; त्यारे लक्ष्मणे पण कडं के, खरेखर ते कार्य माटेज को कपटीए सिंहनाद कर्यो. माटे हे ना! हवे तमो कायरपणुं तजो? अने श्रापणे तेनी शोध करीयें; पड़ी रामचंद्रजी लक्ष्मण सहित त्यां नमवा लाग्या. पली रामचंद्रजीए पाताललंकामां खरदूषणना पुत्रने जीतीने विराधने गादीपर बेसाड्यो.
हवे किष्किंधा नगरीमाथी सुग्रीव ज्यारे क्रीडा करवामाटे बहार गयो हतो, त्यारे साहसगति नामनो विद्याधर त्यां श्राव्यो. तेणे सुग्रीवनी तारा नामनी स्त्रीपर श्रासक्त थवाथी, प्रतारिणी नामनी विद्याथी