Shatrunjaya Mahatmya

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 334

३२
शत्रुजय मादात्म्य. जीषण साथे आपणे युद्ध करवू लायक नहीं, एम विचारि ते नाशी गया. एटलामा पूर्वे श्रापेलुं डे वरदान जेणे एवो गरुडदेव, रामना स्मरणथी शवधिज्ञाने करीने त्यां आव्यो, तथा तेणे रामने सिंह निनदा नामनी विद्या, तथा मुशल श्राप्यां, श्रने लक्ष्मणने गारूडी विद्या, संग्राममा शत्रुने हणनारी विद्युम्दना गदा, तथा बीजां शत्रो पण आप्यां. तथा पठी ते अंतर्ध्यान थर गयो. हवे त्यां लक्ष्मणना वाहनरूप थएला गरुडने जोश्ने सुग्रीव अने नामंडलना नागपाशो दूर नाशी गया. ते वखते रामना सैन्यमां जय जय शब्द थवा लाग्यो, अने राक्षसोनुं सैन्य मलीन मुखवालुं थयु; तथा सूर्य पण ते समये अस्त पाम्यो. वली प्रजातमां ज्यारे राक्षसो रामनुं सैन्य नागवा मांड्या, त्यारे सुग्रीवादिक महावीरोए राक्षसोने मार्या. एवी रीते राक्षसोना जंगथी क्रोध पामेला रावण, इंजित, तथा कुंजकर्ण श्रादिक सर्वे एकी समये धस्या. तेउनी सामे धसी जता रामने निवारीने, बिनीषण धस्यो, तथा रावणने अटकावीने प्रीतिथी तेने समजाववा लाग्यो के, हे बंधु ! हजु पण तुं माझं कहुं मान ? अने सीताने बोडी दे ? केम के नहींतर श्रा राम, यमनी पेठे तारा कुलनो अंत लावशे. त्यारे रावणे तेने कह्यु के, अरे ! तुं मने शा माटे डरावे ? एम कहीने ते बन्ने वीरो धनुष्योना टंकारो करीने शस्त्रोथी महायुद्ध करवा लाग्या. ते वखते रामे कुंजकर्णने, लदमणे इंजजीतने, नीले सिंहजघनने, धर्मदे घटोदरने, शंजुए, उर्बुद्धि एवा खयंजुने, नले अगमोदयने, स्कंदे चंजणखने, तथा चंडोदरना पुत्रे विघ्नने रोक्यो. एवी रीते ते योद्धा लडते ते इंडजिते लक्ष्मणपर क्रोधथी तामसशस्त्र फेंक्यु; त्यारे लदमण तपनास्त्रश्री ते शस्त्रने दीने, तथा इंजजितने नागपाशोथी बांधीने तेने पोताना शिबिरमां लाव्यो. पठी रामे पण कुंजकर्णने नागपाशोथी बांधीने पोताना शिबिरमां मोकलाव्यो. तथा रामना योगाउँए बीजा राक्षसोने पण बांध्या. ते जोश क्रोधायमान थएला रावणे बिनीषणपर तेने मारवा माटे त्रिशूल फेंक्यु, पण ते त्रिशूलने लदमणे बाणोथी बेदी नांख्युं. त्यारे रावणे धरणेथे श्रापेली धगधगायमान थती शक्तिने, लेश्ने, कोधथी आकाशमां फेरवी. ते वखते सदमण रावणना अनिप्रायने, जाणीने तुरत बिनीषण पासे आवीने