________________
नवमःसर्गः
३२५ पूर थएली ,रंजा तो हणागबे, इंशाणी तो मषीरूप थडे,मेनका तो पोताना पुण्योनेज निंदे , मृगी तो प्रशंसा विनानी थ बे, तिलोत्तमा तो तल समानज थडे, सावित्री तो लजायुक्त थ बे, लदमी तो हलकी थने, प्रीति अप्रीतिने उत्पन्न करनारी थडे, तथा रति तो पुःखना जाजनरूप थइ ,माटे खरेखर ते सघली स्त्रीजना रूपोने हरीनेज तेणीने बनावेली लागे , तेथी हे ना! ते सीता तमोनेज योग्य बे. वली ज्यांसुधि ते सीता तमारा हाथमां श्रावी नथी, त्यांसुधि तमारु श्रा राज्य, दीव्य रूपवाली स्त्री, अनुत लक्ष्मी, तथा बल, ते सघबुं हुं कंई हिसाबमा लेखती नथी. ते सांजलीने सीतामां आसक्त थएलो ते रावण तेज समये पुष्पक विमानमां बेसीने, रामथी पवित्र थएला ते दंडकारण्यमां गयो. त्यां रामरूपी गरुडना तेजथी सर्प सरखा ते रावण- श्रनिमानरूपी फेर उतरी गयुं, त्यारे ते मनमां विचारवा लाग्यो के, श्रा सीता तो त्रणे जगतमां श्रनत एवी ब्रह्मानी को अलौकिक सृष्टिरूप बे, अने था राम उष्टोने शिक्षा करवाने समर्थ बे, माटे हवे शुं करवु ? एम विचारतां थकां तेणे अवलोकिनी वीद्यानुं स्मरण कर्यु; त्यारे ते विया पण तेनी पासे हाजर थर, त्यारे रावणे तेणीने सीताना हरणनो उपाय पुनवाथी ते कहेवा लागी के, समुज्ने हाथेथी तरवो, अग्निमां पडवू, तथा सिंहना मुखमां हाथ नाखवो, ते सघलु सेहेऱ्या बे, पण श्रा कार्य तेथी पण पुष्कर . पण था राम, लक्ष्मणनो सिंदनाद सांजलीने संकेत प्रमाणे त्यां जशे, अने पनी तुं सुखेथी सीताने ले शकशे, माटे तुं कहे तो तारे माटे हुं ते कार्य करूं. त्यारे रावणे तेम करवायूँ कहेवाथी तेणीए लक्ष्मणना सिंहनाद सरखो शब्द कयों, त्यारे रामचंद्रजी पण ते संकेत प्रमाणे त्यां दोड्या. एटलामां ते अधम रावण पण, तेना जोवाथी डरती एवी सीताने हरीने चालवा लाग्यो. त्यारे ते सीता पण वारंवार पोकार करवा लागी के हे तात ! हे स्वामी! हे जा! था जयंकर माणसथी तमो मारुं रक्षण करो? एवी रीतनी सीतानी दीन वाणी सांजलीने क्रोधातुर थएलो जटायु पक्षी, तेणीने धीरज थापीने पोताना नखोथी रावपर्नु मुख चीरवा लाग्यो. त्यारे क्रोधायमान थएला रावणे तलवारथी ते जटायुने मारी नांख्यो, अने तेथी वधारे जयजीत थएली सीता जामंड
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
