________________
नवमःसर्गः
३१३ दयुक्त थयो थको ते पोताना ससराने घेर थाव्यो, त्यां पण तेणीने नहीं जोवाथी ते वनवनप्रते नमवा लाग्यो, त्यां पण तेणीने नहीं जोवाथी शून्य मनवाला थयां थकां तेणे पोताना श्रापघातनो विचार प्रहसित मित्र मारफते नमस्कार पूर्वक पिताने कदेवराव्यो. त्यारे प्रल्हाद पण पवनंजय तथा अंजनाने शोधवा माटे विद्याधरोसहित वेगथी पृथ्वीपर नमवा लाग्यो. हवे पवनंजय (स्त्रीना) वियोगःखने सहन नहीं करी शकवाथी जेटलामांश्रग्निमां प्रवेश करतो हतो,तेटलामां तेने प्रल्हादे जोयो. त्यारे प्रल्हादे तेने कडं के, हे पुत्र ! तुं था अविचार्यु कार्य नहीं कर ? अने नीतिमार्गने अंगीकार कर ? ते एम कहे , तेटलामां तेणे मोकखेला विद्याधरो त्यां अंजनासहित श्राव्या. पनी आनंदित थएला ते सघला प्रतिसूर्यना उपरोधथी महोत्सवपूर्वक हनुरुप नगरमांथाव्या. पली ते सर्वे श्रानंदथी पोतपोताने स्थानके गया, तथा पवनंजय श्रने अंजनासुंदरी पुत्र सहीत त्यांज रह्या. हवे लोकोने हर्ष थापनारो हनुमान पण सर्व कला मेलवीने यौवन अवस्थाने पाम्यो. हवे वरुण साथेना सं. ग्राममां हनुमाननुं श्रद्भूत बल जोश्ने रावणनी तेनापर मेहेरबानी थ. पडी ते वरुणनी पुत्री सत्यवतीने, तथा खरदूषणनी पुत्री अनंगकुसुमाने अने बीजी पण घणी स्त्रीने परण्यो. पनी रावण सूर्यप्रमुख विद्याधरोने जीतीने, तथा इंनी पेठे तेमने पण चाकररुप करीने सुखेथी राज्य पालवा लाग्यो.
हवे दंडका अरण्यमां ज्यारे रामचंजजी रह्या हता, त्यारे लक्ष्मणे पण त्यां क्रीडाथी जमतां थकां वनमा एक खड्ग जोयु, त्यारे पोताना क्षत्रीयपणाथी ते खग वेश्ने तेणे वांसनी जालीमां माणु; तेटलामां त्यां पोतानी पासे, तेथी कोश्ना बेदाएला मस्तकने तेणे जोयुं ते जो ते खेदथी विचारवा लाग्यो के, अरे! में कोई निरपराधी मनुष्यने मार्यो !! पली तेने सेश्ने रामपासे श्रावी ते व्रतांत तेमने कह्यो; त्यारे रामे कडं के हे वत्स! था ते ठीक कर्यु नहीं. था चंअहास नामर्नु खड्ग , अने जे माणस ताराथी हणायो, ते श्रानुं साधन करनारो , माटे अहीं नजदीकमांज तेनो को उत्तरसाधक पण होवो जोशए.
हवे एटलामां सुर्पणखा पोताना पुत्रने विद्यासिफ जाणती थकी पू.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
