Shatrunjaya Mahatmya

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 323

नवमःसर्गः सहस्त्रारे पण कबुल करीने तेने डोडाव्यो. पनी इंसे रथनुपूरमां श्रावीने वैराग्यथी दीक्षा लीधी, तथा घणो काल तप करी, कर्मोना क्यथी मोदे गयो. हवे एक दहाडो गुरुना मुखथी रावणे, नहीं श्वती एवी परस्त्रीथी पोताना मरणने जाणीने गुरुना वाक्यनो निषेध कर्यो.. __ हवे श्रादित्य नगरमां प्रल्हादनो केतुमती नामनी स्त्रीथी उत्पन्न थएलो पवनंजय नामनो विद्याधर पुत्र हतो. ते माहेंड नगरना अधिपति माहेंज राजानी हृत्सुंदरी नामनी राणीथी उत्पन्न थएली अंजनसुंदरी नामनी कन्याने परण्यो हतो. पवनंजयने कोए तेणिना विषे कंई खोटुं समजाव्याथी ते तेने बोलावतो नहीं, पण ते तो महासती हती, तेथी पुःखें करीने ते पोतानो काल निर्गमन करती हती. एटलामां समुज्ना खामि वरुणने जीतवा जता एवा राक्षसराजाए प्रल्हाद राजाने बोलाववा माटे दूतने मोकल्यो. त्यारे पवनंजय विनयथी पिताने नमीने, तथा तेमनी थाझा वेश्ने, ते माताने नमवा माटे गयो; त्यां तेणे पोतानी स्त्रीधेजनसुंदरीने पण जोश. त्यां नमती एवी पण पोतानी स्त्रीनी अवज्ञा करीने ते सैन्यसहित श्राकाशमार्गे चालतो थको एक तलावपर पहोंच्यो.त्यां रात्रिए (स्वामिना)वियोगथीपीडितथएली चक्रवाकीने जोश्ने,तेवी रीतनी पोतानी निर्दोष स्त्रीने ते पण संजालवा लाग्यो. पनी त्यां रात्रिए प्रहसित मित्रनी साथे तुरत अंजनाना आवासप्रते श्राव्यो, तथा त्यां तेणीने शोकातुर दीठी. पनी त्यां पवनंजये तेणीने मधुर वाक्योथी शांत करीने तेनी साथे जोगविलास कर्यो; परी ज्यारे प्रनाते ते जवा लाग्यो, त्यारे अंजनासतीए तेने का के, हे स्वामी ! जो बाथी हवे हुँ गर्नवंती थजं, तो थापे ते बाबतनी मारी संजाल करवी. त्यारे पवनंजये तेणीने एंघाणीमाटे वींटी थापीने कडं के, तारे डर नहीं; एम कहीने ते तुरत पोताना शिबिरमां गयो. हवे अंजनानो गर्न प्रगट रीते देखावाथी तेनी सासु केतुमतीए श्रादेपथी तेणीने कडं के, अरे पापिणी ! आ तें बन्ने कुलने कलंक आपनाएं शुं कार्य कर्यु ? पति देशांतरमां बेगे , श्रने तुं गजिणी ते क्यांथी थ? त्यारे ते अंजना सतीए रडतां थकां, वींटी दे. खाडीने सासुने गुप्त रीते पतिना मेलापनो वृत्तांत कहो. तोपण ते क्रोधातुर थएली केतुमतीए सीपाजे सहित तेषीने रथमां नांखीने माहेंअपुर