________________
३०६
शत्रुंजय माहात्म्य.
ते माणसे कांके, यहीं सिंहकर्ण नामे राजा हतो, ते पोताना नियमां रहीने जिन शिवाय देवने, के सुगुरु शिवाय गुरुने मानतो नहीं. तेना ते नियमने सांजलीने सिंहोदर राजाए क्रोधथी तेने कहाडी मेल्यो. त्यारे ते पण जयश्री नाशीने कंक दूर चाल्यो गयो. एवी रीते देशना उऊडपणानुं कारण सांजलीने रामचंद्रजीए लक्ष्मण मारफते ते जैनीने त्यां श्रादरथी स्थाप्यो पछी एक दहाडो रामचंद्रजी कंक बहार गया हता, त्यारे आकाशमांथी वे उत्तम विद्याधर मुनि त्यां उतर्या, त्यारे सीताए जक्तिपूर्वक तेमने प्रतिलाच्या त्यां देवोए आदरपूर्वक गंधोदकनी वृष्टि करी, तेनी सुगंध लेवा माटे त्यां तुरत जाटायु पक्षी श्राव्यो. पी त्यां ते बे मुनि पासेथी उत्तम धर्मोपदेशने सांजलीने ते जटायुने जातिस्मरण ज्ञान थवाथी, ते सीतापासे रह्यो पढी ते मुनिर्ज पण शाश्वता जिनोने नमवा माटे श्राकाशमार्गे चाल्या गया.
वे ज्यारे राक्षसी मां लंका नगरीमां, अजितनाथ प्रभु विहार क रता हता, त्यारे त्यां राक्षसवंशमां धनवान नामे राजा हतो. राक्षसोना इंद्र एवा जीम नामना राजाए पोताना ते मोटा पुत्रने राक्षसी विद्यापी हती, त्यारथी ते राक्षसवंश थयो हतो. तेनो पुत्र महारक्ष जिनोना चरणप्रते मरतुल्य हतो, तथा तेनो पुत्र देवर दीक्षा लेने मोके गयो. एवी
ते ते राक्षसवंशमां घणा राजार्ज थइ गया बाद श्रेयांसप्रभुना तीर्थमां त्यां कीर्तिधवल नामे राक्षसोनो राजा थयो. तेणे वैताढ्यपरथी श्रीकंठ नामना विद्याधर ने प्रीतिथी बोलावी ने वानरद्वीपमां वसाव्यो. ते द्वीप त्रणसो योजनना मानवालो इतो, तथा त्यां किष्किंध नामे पर्वत, अने किष्किंधा नामनी नवी राजधानीनी नगरी थइ.पढी ते लोको वानरद्वीपवासीना नामथी प्रसिद्ध थया, तथा त्यां अनुक्रमे ते ए वांदरापणाना अंगने करनारी विद्या साधी. हवे ते श्रीकंठनो पुत्र वज्रकंट, तथा एवी रीते घणा राजा थया बाद श्री मुनिसुव्रतस्वामिना तीर्थमां घनोदधि नामे राजा थयो. वली ते वखते लंकां नगरीमां तडित्केश नामे राजा हतो; तथा तेर्ज बन्ने बच्चे घणो स्नेह हतो. ते समये किष्किंधा नगरीमां घनोदधिनो पुत्र किष्किंध हतो, लंकामां तडित्केश पढी सुकेश नामे राजा थयो पढी विद्याधरना नायक अशनिवेगे जितेला एवा लंका अने किष्किंधाना राजा पाताल
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
