Sambodhi 1980 Vol 09

Author(s): Dalsukh Malvania, H C Bhayani, Nagin J Shah
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 269

શૃંગારનાં પદ
અતિ મલીયા ને માહા । અભિમાની, જોગીયાચે સપને रे નાવે; વેદ વઢે તિહાં સાહામૂ ન સુંદરીને રગે રસ માંટે મારા
જુએ, વાહાલે.
મે જો જુવતી જનતું રે ભાગ પેાતાને रे નરરીયાચા સ્વાંસી સગ અણુતેક્યો ઘર આવે માહારા વાલેા.
રમતાં,
ભણે
નીત થઈ
જીવન;
કાવે,
૧૧૮
[રાગ : રમી]
આજ
રિ‘આપમાટાઈ રખે કાઈ આગળ કરે, સજનીએ તારી લાજ રાખી, વિલસતાં શ્વેત કાંખી આનન પરી (?) આ કરુછુ મેલ અધુર ચાખી (!) એ ભાએગનીષી ભાંમની ભ્રંશુટી−ધનુખે કરી, જીતી બહુ વાર મરદ ખાંકી, તું તા મન માટેમ કરી હીડતા, તૂ કીડે ખલે ખાંધે છે પાઘ ... વાંકી. ઇંડી છંછેડી સહ મી રંગીલી, એ સજનીએ તૂને તાંહાં એને કીધેા, અતી નવ કીજીએ, લીજીએ ઉર ધરી, તુ તે કાંમ-કતક બહુપેરી દ્વીધા.
અરુણુ ઉઆ, દધી તારતરેણુ ધરાણુ (?) વારુણીમદે ભા ધરણીસંગે, નરસૈ ભલે નાથજી સુખ પુરુ', શતગુણે વાધુ રગે.
હરિ નહી આવી આપણું એકલાં રે,
2,
સુદરી......ર
૧૨૯
રે, સજની ! કાહા કેમ કીજીએ, વનમાંહાં મેલી ગઆ માહારાજ, અમે અપરાધણી રે, વેલા સાર કા જુગજીવન,
ધરીઆ મન.
હેવુ કાહાં કરે રે; અવગુણુ શા શા
2,
રાતદીવસ
રહેવુ. વન,
માજ હેમા એખલા
વક તમા હેરાં
કીધા પતીતને પાવન, ३
સુંદરી......૩
૨
૩