________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૧૪૮
ભાવદત્તને ભાઈના સ્નેહે પાછો ન ફરવા દીધો. છેડે દૂર ગયા પછી તેને પિતાની પત્ની યાદ આવી. તેના અર્ધા શણગાર બાકી છે, તે યાદ આવ્યું એટલે તેના પગ ઢીલા પડયા.
ભવદત્તનું મન વાંચીને ભવદેવ મુનિએ પિતાના હાથમાં રહેલ ગોચરી પાત્ર તેને પકડવા આપ્યું. શરમમાં તે ના ન પાડી શકે.
ચાલવાને ખાસ નહિ ટેવાયેલા ભવદરે થાક લાગ્યાની ફરિયાદ કરી. તે સાંભળીને ભવદેવ મુનિએ કહ્યું, આત્માને થકાવનારા રાગ-દ્વેષ રૂપી સંસારની સેવા કરતાં થાક નથી લાગતો અને આત્માની સેવાના કાર્યમાં થાક લાગે, તે માનવું કે નસીબ વાંકુ છે.
મુનિના માર્મિક વચનો સાંભળીને ભવદત્ત શરમાઈ ગયે. દાક્ષિણ્ય ગુણવાળે તે ચૂપચાપ ચાલવા માંડે અને મુનિરાજની પાછળ પાછળ આચાર્ય મહારાજ બિરાજતા હતા ત્યાં પહોંચે.
જેના હાથે મીંઢળ છે, વમાં અત્તરની ફેરમ છે, તે ભવદત્તને જોઈને ઉપાશ્રયમાં રહેલા સાધુને થયું કે તાજે પરથેલે લાગતે આ યુવાન શું ખરેખર દિક્ષા લેશે?
સાધુએ વિચાર કરતા રહ્યા અને ભવદત્ત મુનિએ ગુરુ મહારાજને વંદન કરીને કહ્યું કે, આ મારે નાનો ભાઈ આપની પાસે દીક્ષા લેવા આવે છે.
એટલે ગુરુ મહારાજે ભવદેવને પૂછયું, ભાગ્યશાળી તમારે દીક્ષા લેવી છે ?
For Private and Personal Use Only
