________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૧૨
શાસ્ત્રાભ્યાસ કરે તેમજ કરાવે તે પણ અત્યંત તપને એક પ્રકાર છે. તેમ જાણવા છતાં અશુભ કર્મના ઉદયે જ્ઞાની આચાર્યદેવ ભણવા-ભણવવાથી કંટાળી ગયા. જ્યારે તક મળે અને જ્યારે આ સ્થાન છેડી દઉં—એવા તુચ્છ વિચાર કરવા લાગ્યા. - એકવાર પિતાના સર્વ શિબે ગોચરી આદિ કામે ઉપાશ્રય બહાર ગયા, ત્યારે તેમણે ઉપાશ્રય છેડી દીધે, અને બાગમાં જઈને મુક્તપણે ટહેલવા લાગ્યા.
- વૃક્ષો, વેલીઓ, મંડપ વગેરેથી બાગ શેતે હતે. સેકડે નગરજને વૃક્ષેની શીતળ છાયામાં આરામ કરતા હતા. તે જોઈને આચાર્ય મહારાજને વિચાર આવ્યું કે, પાનખર ઋતુમાં આ બાગમાં પંખીઓ પણ આવતાં નથી. અત્યારે વસંતઋતુ છે, માટે તે શોભે છે, તેમ જ નગરજને અને પંખીઓ તેમાં નિરાંતે હરેફરે છે. જેમ બાગની શોભા વસંતઋતુથી છે, તેમ સાધુની શેભા ગુરુકુલવાસથી છે. ગુરુકુલવાસ છેડીને હું આવ્યો છું
એટલે કે ઈ મારા સામે જોતું પણ નથી. ધિક્કાર છે મને કે શ્રી જિનેશ્વરદેવે ઉપદેશેલા ધર્મની વિરાધના કરીને હું અહીં આવી ચઢયે. આ તે સાધુને અણછાજતું કૃત્ય છે. મારી પાસે ભણવા આવનારા તે એક અપેક્ષાએ મારા ઉપકારી છે. તેઓ જ મને સમ્યગ જ્ઞાનની આરાધનામાં પ્રગટપણે સહાયક થાય છે.
પિતે સેવેલા પ્રમાદની ગહ કરતા આચાર્ય મહારાજ પુનઃ ઉપાશ્રયે પાછા ફર્યા.
For Private and Personal Use Only
