________________
પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિ
છે, સનાતન છે. તે કાંઈ પ્રથમ વખત બતાવવામાં નથી આવ્યું પણ તેની જે અભિવ્યક્તિ છે તે મૌલિક છે, નવી છે, અપૂર્વ છે. અને તેનો જે પ્રભાવ પૂજ્ય શ્રી લલ્લુજી મુનિ ઉપર પડ્યો, તે એક નવી જ ઘટના હતી. તેથી ‘અપૂર્વ’ શબ્દનું ઉચ્ચારણ થયું.
સત્ય શાશ્વત છે પણ તેની અનુભૂતિ અને તેની અભિવ્યક્તિ નવી હોય છે. પરમકૃપાળુદેવે સત્યની જે અભિવ્યક્તિ કરી છે તે અદ્ભુત છે, નવી છે. આવી અભિવ્યક્તિ પૂર્વે ન પણ થઈ હોય. અભિવ્યક્તિ નવી પણ હોય છે અને તે કાળાનુક્રમે જૂની પણ બને છે. સત્ય ન નવું હોય છે, ન જૂનું બને છે. સનાતન સત્યની જ્યારે ઉપલબ્ધિ થાય છે ત્યારે એ તદ્દન તાજી હોય છે. તેથી જે વ્યક્તિને સત્યની ઉપલબ્ધિ થાય છે, તે તો એ ઘટનાને અપૂર્વ જ કહેશે. અત્રે એટલું ધ્યાન રાખવું કે ત્યાં ઉપલબ્ધિ કે અનુભૂતિ જ નવીન છે, સત્ય નવીન નથી. સત્યની અનુભૂતિ થયા પછી જ્યારે તે અભિવ્યક્ત થાય છે ત્યારે તે અભિવ્યક્તિ મૌલિક, નવીન, અપૂર્વ બની શકે છે. સત્યની જે પ્રકારે અભિવ્યક્તિ તે વ્યક્તિએ કરી હોય એ જ રીતે કોઈએ પૂર્વે કરી પણ હોય અને છતાં બન્ને અભિવ્યક્તિમાં ભિન્નતા તો રહે જ છે. તેથી એમ બની શકે કે એ અભિવ્યક્તિની વિશેષતાના કારણે કોઈને જબરદસ્ત પ્રભાવનો અનુભવ થાય, જે તેને પૂર્વે ક્યારેય પણ થયો ન હોય. અને તે ઉલ્લાસમાં બોલે કે “આ તો અપૂર્વ ઘટના છે!' તો તે એકદમ જ સ્વાભાવિક અને સમજી શકાય એવી વાત છે.
22
