________________
શ્રી માણેકલાલ ઘેલાભાઈ ઝવેરી
કે પાત્ર જીવ આ ગ્રંથના અવલંબને આત્મવિકાસ સાધી ઉચ્ચ દશા પામી શકે તેવી આ શાસ્ત્રમાં ચમત્કૃતિ છે.
ક્ષુધાતુર
પૂ. શ્રી અંબાલાલભાઈ ઉપરના પત્રમાં શ્રી માણેકલાલભાઈએ જે વચન લખ્યાં છે - ‘ક્ષુધાતુરને જેમ ભોજન મળે તેવો વાંચતા આનંદ પ્રાપ્ત થયો છે', તેનો આજે વિચાર કરીએ. ક્ષુધાતુરને શ્રી આત્મસિદ્ધિ શાસ્ત્ર ભોજનરૂપ લાગે છે. ક્ષુધાતુર એટલે મુમુક્ષુ. મુમુક્ષુતા વિના આ ગ્રંથનો મહિમા નહીં ભાસે. મોક્ષની ઇચ્છા વિના આ ગ્રંથ પ્રિય નહીં લાગે.
મુક્તિની ઇચ્છા વિના માર્ગ શરૂ ન થાય અને એ ઇચ્છા રહે ત્યાં સુધી માર્ગ પૂરો ન થાય. આ વિરોધાભાસ સમજવા જેવો છે. મોક્ષની પ્રાપ્તિ માટે તેની ઇચ્છાથી પાર જવાનું છે પણ મોક્ષની સાધના મોક્ષની ઇચ્છાથી શરૂ થાય છે. જીવમાં મોક્ષની ઇચ્છા પણ રહી નથી. માત્ર થોડી ધર્મની બાહ્ય પ્રવૃત્તિ કરીને તે સંતોષ માની લે છે. તે મોક્ષની અપેક્ષા તો રાખે છે પણ હજુ તેને અંતરમાં મોક્ષની સાચી ઇચ્છા જ જાગી નથી.
કૃત્રિમ ઇચ્છા
સામાન્યપણે ભૂખ લાગે એટલે ભોજન કરવું ઘટે. પણ
૧૯૭
