Kalyan 1948 02 Ank 12

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 6

૧૦:
ઘોડેસ્વારના ઘેાડે! આમતેમ ઘુમે છે એ ધેડાને પર્યાય, એના ઉપર બેઠેલા માણસ આમતેમ ફરે છે એ માણસને પર્યાય; અને એ માણસના હાથમાં રહેલી તલવાર જે ઊંચી-નીચી થાય છે એ તલવારને પર્યાય; અને એ તલવારથી સામાનું ગળું જે ઉડી ગયું એ એના શરીરને પર્યાય. પણ ત્યાં તલવારથી સામેા મરી ગયા એ માનવું એતેા ધાર પાપ છે.’જિનના નામે ચઢાવેલી સ્વામીજીની સ્વકલ્પિત આ માન્યતા કેટલી પેાકળ છે એ વિચારવાનું કામ અમે અમારા સુજ્ઞ વાંચકાને સોંપીએ છીએ.
એજ રીતે કાઇ .વ્યભિચારી પુરૂષ કાઇ સ્ત્રીની જોડે અનાચાર સેવે અને એ સ્ત્રીને ગર્ભ રહે તે એ પુરૂષના વ્યભિચારથી ગર્ભ રહ્યો એ માનવું એ પણ મિથ્યાત્ત્વ છે. એ ખાઇ પેાતાનું પાપ છુપાવવા ગર્ભને ગાળી નાંખવા ખીજાં પાપ કરે અને ગર્ભ મરી જાય તાપણુ એ બાઇએ ગર્ભને ગાળી નાખ્યા કે મારી નાખ્યા એ પણ સ્વામીજીના મતે મિથ્યાત્ત્વ જ છે. કારણુÝ, ઉપરની વાતમાં સ્વામીજીના મતે વ્યભિચારી પુરૂષનું શરીર અને આત્મા એ ભિન્ન ભિન્ન દ્રવ્ય છે. એજ રીતે વ્યભિચારીણી સ્ત્રી અને ગમાં આવેલ આળકનું પણ સમજવું. દરેકના આત્માના અને શરીરના પર્યાય। જુદા જુદા છે. પછી એમ કેમ જ કહેવાયકે, અનાચારથી બાળક ગર્ભમાં આવ્યું, અમુક ખવડાવવાથી ગર્ભ મરણ પામ્યા વિગેરે. સ્વામીજીની ઉપરની પીલેાસેાફી સંસારમાં લ્હેર કરનારા માટે કેવી મજેવી છે, જેને સંસારમાં ખુબ ખુબ વ્હેર કરવી
મહા
પૂછે કે, ફલાણા ભાઇ આ શું કરે છે ? એટલે ઝટ પેલી પ્રીલેાસેાપી રજુ કરી દે કે, તમે ન સમજો એ તા જડ ક્રિયા છે. ધ્યાન રાખવું કે, ખાવા–પીવાની ક્રિયાએ; એકલું જડ એવું શરીર જ કરતું નથી; તેમ એકલા ચેતન એવા આત્મા પણ કરતા નથી. જો જડજ કરતું હાય તે। મડદું પણ કરવુ જોઇએ અને જો ચેતન જ કરતા હોય તે સિદ્ધ ભગવંતે પશુ કરતા જોઇએ; માટે અહિં તત્ત્વજ્ઞાનીએ ફરમાવે છે કે, જે શરીરમાં અધિષ્ટાતા તરીકે ચેતન એવા આત્મા રહેલા છે, તેજ શરીર કરે છે. મતલબકે, શરીરી કરે છે. અમે તો આ ઠેકાણે સ્વામીજીના ભક્તોને એટલી જ શીખામણ દઇએ છીએ કે, પુણ્ય અનુકૂળ હશે તેા સાંસારિક ક્રિયાએ આભવમાં જડક્રિયાઓના ઓઠા નીચે તમે યથેચ્છ આચરી શકશેા, પણ રસપૂર્વક સેવાયેલી એ ક્રિયાઓના પ્રતાપે આગામી જન્મમાં ભરૂચના પાડા તરીકે જન્મ લેવા પડશે કે માંડવી બંદર ઉપર ૫૦ મણના ભાર ઉપાડનાર બળદ તરીકે જન્મ લેવા પડશે ત્યારે કમ સત્તા હસીને તમને કહેશે કે, ભાઈ ! પખાલાને ઉપાડીને ટેકરા ચઢવા કે ૫૦ મણના ગાડામાંના ભાર ઉપાડવા એ તે જયિા છે. એમાં સિદ્ધસ્વરૂપી આત્માને શુ
લાગેવળગે ?
બીજી બાજુ સામાયિક, પ્રતિક્રમણ, વ્રત, પચ્ચક્ખાણ આદિ ધર્મક્રિયા એ જડ ક્રિયા છે. માત્ર પુણ્યજ બંધાવે છે અને પુણ્ય એ તે સંસારમાં રઝળાવે છે એવી માન્યતા દી' ઉગે રાજતે રાજ
હાય એને અમે કહીએ છીએ કે, સ્વામીજીની ઉપ-ઝેરના ઈંક્શનની માફક ઉપદેશદ્રારાએ અપાતી
રની વાત તમને ગમી જવાની, પણ ધ્યાન રાખો કે, એમાં જિન આણુાના સ્પષ્ટ ભંગ થતા હાવાથી હાટકાં ભાંગી જવાનાં છે.
હાવાથી ભક્તોએ, જિન પ્રણિત ધમ ક્રિયાએ સાવ મુકી દીધી.
અમારે ખેદપૂર્વક કહેવું પડે છે કે, એક દ્રવ્ય બીજા દ્રવ્યનું કાંઇ કરી શકતું જ નથી. એમ કહેનાર કઈરીતે એમ કહી શકે છે કે, ધ`ક્રિયા એ પુણ્ય
છે અને પુણ્ય એ આશ્રવ હેાવાથી સંસારમાં રઝળાવે છે. શું જડ એવું પુણ્ય પણ ચેતન એવા આત્માને રઝડાવી શકે ખરૂં કે ? જડ એવું આકાશ જેમ આત્માથી એકાન્તિક અને આત્મન્તિક ભિન્ન હેાવાથી ચેતનદ્રવ્યને રઝડાવી શકતુ નથી, તેવીરીતે સ્વામી
(૩) ખાવા-પીવાની, પહેરવા—એવાની કે દુન્યવી ભાગે। ભાગવવાની ક્રિયા એ જડ ક્રિયા છે, એ જાતિનું નિરૂપણુ થવાથી સ્વામીજીના ભવાભિધાવે નંદી ભક્તોને બહુ જ ડેર થઈ ગઈ છે. સાંસારિક ક્રિયા એ જડ ક્રિયાએ મનાઇ જવાથી ખાવા— પીવાના વિવેક નાશ પામ્યો. રાત્રિ-દિવસનું ભાન ભૂલ્યા, ભક્ષ્યાભક્ષ્યની મર્યાદા નેવે મુકી અને કાઇ