________________
: ૪૪ :
પ્રવર્તતી અંધાધુંધીને દૂર કરવાના પ્રધાન ઉપાય તરીકે, વર્તમાન જગતના પ્રખર શાંતિવાદીઓની એક સભા મળે ને તે માનવજીવનની મહત્તાનું યથા મૂલ્ય આંકી, નવેસરથી તેમને જગતના નારિકા તરીકેના સવ હક્કો સોંપવામાં આવે, તે આપે।આપ સઘળું
સમેટાઇ જાય.
પરમપદના અધિકારી માનવી આજે તુચ્છ વસ્તુઓને હાંસલ કરવાની મારામારીમાં પડયે છે. તેને પેાતાની વાસ્તવિક અસ્મિતાના ખ્યાલ પણ નથી. જગતમાં જન્મીને શું કરવું જોઇએ અને શું નહિ? તેની પણ તેને ખબર નથી.
ધર્મસંસારસાગરની જે પાળ, તેનાજ ઉપર બેસીને મનગમતી રીતે વા માનવી, જગતને પ્રલયના અગ્નિમાં ધકેલી રહ્યો છે. ધર્મની જે પાળ ઉપર બેસીને આજે અપકૃત્ય આચરી રહ્યો છે, તે પાળ તૂટતાં જ જગતના સાતેય સાગરો માઝા મૂકશે અને માનવ-સંસ્કૃતિ અàાપ થશે!
શારીરિક, માનસિક કે વાચિક એ ત્રણમાંથી ગમે તે પ્રકારની મારામારીથી માનવીનું સ’સારભ્રમણ વધે. મુક્તિ એ જેનું જીવનધ્યેય ગણાય છે તે માનવી દિનરાત ભિન્ન ભિન્ન પ્રકા૨ની સાંસારિક મારામારીઓમાં રચ્ચે પચે રહેશે તેા, તેનું તે જીવનધ્યેય રીતે પરિપૂર્ણ થશે ? મુક્તિના પરમ શિખરે તે કયારે ૫હાંચી શકશે ?
ઉપર ઉપરથી શાન્તિની વાતેા કરતા, ભિન્નભિન્ન માનસ ધરાવતા માનવા, જ્યારે કોઇ એકાદ પ્રશ્નના નીકાલ લાવવા એક સ્થળે એકત્ર થાય છે ત્યારે, જે પ્રશ્નનેા નીકાલ લાવવાના હાય છે, તેને ભૂલી જઈને તે ત્યાં, ખીજા નકામા પ્રશ્નો ઉભા કરે છે, ને અંઢરાઅંદર ઝઘડીને વીખેરાઇ જાય છે.
-
મહા
આમ થવાનું મુખ્ય કારણ એ હોય છે કે, માનવી જ્યારે પેાતાના સ્વાથ ઉપર ઘા થતા જુએ છે, ત્યારે તેનાથી તે સહન થઈ શકતુ” નથી, અને ભરસભામાં તેનાથી તે સંબધી કાંઈ ખેલાતુ નથી. એટલે મીજી ત્રીજી વાત ઉભી કરીને, પાતાની જાતને ઉગારી લે છે, અને પરિણામે મૂળ પ્રશ્ન કે જેના નીવેડા માટે સહુ એકત્રિત થયા હૈાય છે તે ચર્ચાયા વગરનાજ રહી જાય છે.
પેાતાના અંગત સ્વાર્થને સુરક્ષિત રાખવા જતાં, જે વ્યક્તિ, સમાજ, ગામ કે રાષ્ટ્રના સામુદાયિક હિતને નુકસાન પહોંચાડવામાં, ૮ મારે એમાં શું ? ’ એવું સમજતી હેાય તેણે સમજી લેવું જોઇએ કે, એજ અ'ગત-સ્વાર્થ કે જેને પાષવા જતાં તે વ્યકિત સમાજ, ગામ કે રાષ્ટ્રના હિતને જોખમાવતાં પણ કંપતી નથી. એક દિવસ તેને વન-વનના કરી મુકશે ને તે દિવસે કાઈ તેને યારી નહિ આપે.
ઉજવળ જીવનધ્યેયને પેાતાની નજર સામે રાખી, દૃઢ પગલે સસાર પ્રવાસ ખેડનારા માનવી મુખ શાતાપૂર્વક જીવી શકે છે અને મૃત્યુ પછીના જીવનમાં પણ તેના જીવને શાતા જ વતે છે.
હૃદય પર હાથ રાખી, સદા સહુનું કલ્યાણુ વાંચ્છતા માનવી, સ્વકલ્યાણુ સાથે પરકલ્યાણના કાર્યાના પણ ભાગીદાર બને છે. તેના જીવનમાં અસતાષની આગ ડાકિયાં નથી કરી શકતી. સમતાના શિખર ઉપર ઉભેલાને, અશાતારૂપી સરિતાના જળની છાલકા નજ ભીંજવી શકે.
દુઃખપૂર્ણ આ સંસારમાં જ્યાં જ્યાં સ્નેહ, સંયમ ને સત્યને વસવાટ છે ત્યાં ત્યાં સદા સુખનીજ સમધુર સમીર લહરીએ લહેરાતી હશે. સહુ એવા જીવનના અધિકારી અને એજ ભાવના છે.
