________________
: ૬ :
×
X
X
એક વખત ભાજનશાળામાં હું જમતા હતા. મારી પગતમાં એક શ્રીમંત લેખાતું કુદ્રુમ જમતુ હતું. સાથે તેમના નાકર બેઠા હતા. ભેાજનશાળામાંથી રોટલી ચાપડીને આવે પણ શેઠે એ આનાના ઘીના આર આપ્યા. ઘીની વાટકીમાંથી આખા કુટુએ ઘી લઈ વાટકી ખાલી કરી પણ નાકરને આપવા જેટલી ઉદારતા શેઠમાં મે'ન જોઈ. ખરેખર, મને દુઃખ થયું કે, માણસાઈના દીવા ઓલવાતા જાય છે.
x
X
X
ખરેખર ગરીબેાની દુનિયા નથી. ટ્રેઇનના ડખામાં પણ જગ્યા હેાવા છતાં અને તે લાંબા થઈ સૂતા હેાવા છતાં સ્ટેશન આવે અને કોઈ ફાટલા-તુટલા કપડાવાળા કે ગામડીઆ પહેરવેશવાળા મુસાફર ચડવા પ્રયત્ન કરે તેા, ઝટ મારણા પાસે આવી જગ્યા નથી” એમ કહી, દાદાગીરી વાપરી બારણાને દબાવી રાખે પણ કાઈ હેટ-કાટ, નેકટાઇ અને પાટલુનમાં સજ્જ થઈ ચડતા બન્ધુને કોઈ અટકાવી શકતું નથી. તે વખતે મેઢું અગાડી મનમાં દુઃભાઇને પણ બેસી રહે છે. દિવસે દિવસે માનવતા આથમતી જાય છે.
X
X
X
ચાગરદમ સ્વચ્છ ંદતા, શ્રૃંખલતા અને ’સ્વૈરવિહારીપણું વધતું જાય છે છતાં સમાજ પ્રગતિમાં આગેકૂચ કરી રહ્યો છે એ જાતની ગાંડી માન્યતા ફેલાઈ રહી છે. એ માન્યતાને ફેલાવનારાઓ અને પ્રચાર કરનારાઓ પણ તે ટાઈપનાજ હાય છે.
X
X
આગ, લુંટ–ફાટ, ખૂના–મરકી, ધમ ભ્રષ્ટતા, મા-દીકરીઓનાં અપહરણા અને અત્યાચાર આ બધુ ભારતની પૂણ્યભૂમિ પર ન બનવા જેવું બની રહ્યું છે પણ શાથી આ બની રહ્યું
×
એક વખત ટ્રેઈનમાં હું સુરત જતા હતા. ટ્રેઇનમાં ભાતભાતના માણસાની સ્ટેશન આવે ચડ-ઉતર થતી હતી. હું બેઠા હતા તેના પાછલા પાટીઆ પર એક બુઢા રખારી તાવ આવેલા હાવાથી સૂતા હતા, તેના સામે એક નવયૌવના રબારણુ બેઠી હતી. તેનામાં નિર્દોષતા અને માયાળુતા તરવરતી હતી. રબારણુ અને રબારી બન્ને જુદાજુદા ગામનાં હતાં છતાં બાઈના અંતરમાં પેાતાના જાત ભાઈ માટેનું બહુમાન હતું. રખારણને ઉતરવા માટેનું સ્ટેશન આવ્યું. આઈ ખેલી કે, તાવ આવ્યા છે તેા આજે અહીં ઉતરી જાએ; આવતી કાલે જજો.” રબારીએ જવાબ વાળ્યો કે, ‘ના બાપા ! હિંદના લાડકવાયા માનવીઓમાં હજી પણ માયાળુતાની લાગણી ટકી રહી છે. ઉંચ કામમાં આવું જોવા ભાગ્યે જ મળશે.’
વૈશાખ.
ત્યાં ચાહ, પાન, સીગારેટ, નાસ્તા વિગેરે કરતા. ભાગ્યેજ કાઈ સ્ટેશન આ મુસાશના આર સિવાય જતું હતુ'. મને વિચાર આવ્યે કે, શું આ ભાઈએ ઘડી-ઘડીમાં ભૂખ્યા થઈ જતા હશે. આપણા હિંદી ભાઈઓમાં એવી ખાસીયતે। હાય છે કે, ભૂખ કે તરસ ન હોય તેપણ ગમે ત્યારે અને ગમે તે આરેાગવુ અને સ્વાસ્થ્યને બગાડવું.
X
x
×
×
ટ્રેઈનમાં હુ. મુસાફરી કરતા હતા ત્યારે ટાઈમ પસાર કરવા છાપું વાંચતા હતા. મારી સામે મુંબઇના . હુલ્લડમાંથી નાશી છૂટેલા મુસાફરો બેઠા હતા. મુંબઈની કમાણીથી ખીચાં ભરેલાં લાગતાં હતાં. કેાઈ માટુ' સ્ટેશન આવે
*
