Jayantiprakaranvrutti

Author(s): Malayprabhsuri, Chandanbalashreeji
Publisher: Shrutgyan Prasarak Sabha

Page 420

३८३
10
जयन्तीप्रकरणवृत्तिः । गाथा २५।२६
जह देव अम्ह होही जत्ता जिणमन्दिरम्मि अढदिणे । तम्हा कुणसु पसायं घोसावहह अमाघायं ॥५॥ तुम्ह जणओ वि सामिय ! घोसाविन्तो इमम्मि नयरम्मि । अट्ठदिणाणि अमारिं तम्हा मूलट्ठियं कुणसु ॥६॥ तरुणो वि देव ! गरुया चउदिसिं वित्थरन्ति साहाहिं । दलकुसुमफलोवेया धरन्ति मूलट्ठियं जम्हा ॥७॥ इय विन्नत्ते रन्ना पडिवन्नं सावयाण वयणमिणं । किन्तु सयं रसणिन्दियलोलो आइसइ सूयारं ॥८॥ अदिणजोग्गमंसं संगहियव्वं जओ विणा तेण । न हु होइ भोयणं मह हीह रसगिद्धदुच्चरियं ॥९॥ आएसो त्ति भणित्ता सूयारेण वि जमिह संगहियं । तं कहवि पमाएणं गहियं सव्वं बिरालेणं ॥१०॥ तो चिन्तइ सूयारो न पहुप्पइ भोयणम्मि जं मंसं । तो राया परिकुप्पइ मारोऽवस्सं हवइ मज्झ ॥११॥ भवियव्वयावसेणं दिटुं चिन्ताउरेण डिम्भरूवं । कत्थइ चत्तं केण वि सूयारेणं तओ गहियं ॥१२॥ पच्छन्नं परिपक्कं तं मंसं सुरहिदव्वसम्मिस्सं । अइरसंति नरिन्दो सूयारं पुच्छए एसो ॥१३॥ अछलं तुह कहसु फुडं कस्सेसं रत्तसायमइसरसं । तेण वि सिटुं सच्चं लुद्धो राया वि भणइ इमं ॥१४॥ भद्द ! तुमं निच्चं चिय रत्तसायमइनिद्धं । अवरावरदव्वेहिं सुसम्भियं कुणसु महजोग्गं ॥१५॥ सूयारेणं वुत्तं सम्पज्जइ नाह ! कहमिमं निच्चं ? । पच्चइया मह पुरिसा तुज्झ सहाया हविस्सन्ति ॥१६॥ आणिय किंपि अणाहं माणुस्सं रत्तसायमणुदियहं । दायव्वं ति निवेण भणिए तह कुणइ सूयारो ॥१७॥
25