Jain Shwetambar Conference Herald 1915 11

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Jain Shwetambar Conference

Page 9

૧૦
શ્રી. જૈન વે. કા. પુરવ્ડ.
પ્રકાશ વિષયે પર અને તેનું શુદ્ધ
સુધી વિદ્યા એની પૃથક્કરણ શક્તિ ન ખીલે, વિશિષ્ટ દૃષ્ટિથી નવીન પાડી ન શકે, ઉચ્ચ વિદ્યાના પ્રાચીન પુસ્તકાનું સંશાધન કરી ન શકે, સરળ ભાષાંતર કે રૂપાંતર-અનુવાદ ન કરી શકે ત્યાં સુધી માત્ર શુષ્ક અને અલ્પ સંસ્કૃત જ્ઞાન આપવાથી ખચેલા ધન અને શ્રમના પ્રમાણમાં શયદો થવાના નથી.
—તંત્રી.
હાલની સ્થિતિ.
हेयं विहाय विरलाः सदसद् विवेकादादेयमत्र समुपाददते पुमांसः । संप्रत्यहो जगति त पिबंति नीरात् क्षीरं विविच्य सहसा विहगाः कियन्तः ||
અર્થ—સત્ય અને અસત્યને વિવેક કરી તજવા યાગ્યના ત્યાગ કરે છે અને ગ્રહણ કરવા ચેાગ્યનું ગ્રહણ કરે છે એવા જગતમાં અહા ! હાલ કાઈ વિરલા પુરૂષાજ છે જેમકે પાણીમાંનુ દૂધ છૂટું પાડી શીઘ્ર રીતે તેનું પાન કરનારાં પંખીઓ ( હુંસે )
કાર્યકર છે.
આ ક્લાકને કઈ મળતી સ્થિતિ જૈન કામમાં જ્યાં જ્યાં નજર નાંખા ત્યાં જોવામાં આવે છે. ( ૧ ) લક્ષ્મીના સરદારા, મન માન્યા સિદ્ધાંતા પ્રમાણે ઘેર બેસી રહે છે. મજા માનીતી માણે છે, આંગળી ચલાવે છે, દાર જમાવે છે, અમુકને પક્ષમાં લે છે, અમુકનાં વખાણુ કરે છે, અમુકની પાછળ લાગી તેની નિંદા કરે છે, અમુક ચળવળ -તે નીચી કે ધીમી પાડે છે અને થતી વિનતિની સામે આંખ આડા કાન કરે છેઃ–( ૨ ) કેળવાયે.
બકવાદ ધા ગરીબ ગાય, પુરસદમાં વામળે. ( ૩ )
ન
લાએ ગણ્યા ગાંઠયા છે છતાં તેમાં સ્પીરીટ મળે નહિ, આ બાજુ પણ હા અને તે બાજી પણ હા ભણે, એટલે તેમાં જેવું ટાણું અને જેવા અવસર; મેાઢાના પણ કામ કરવું થાડું યાતા શૂન્ય, કંઇ કરવા જાય તે માથે ધૂપ્પા પડે કે ફુરસદ મળે નહિ એટલે ઉપયેાગી કાર્યો કરવાં ધારેલાં તે રહી જાય; પણ તાંમાં ને વાતામાં કલાકાના કલાકો ચાલ્યા જાય તેવું ક ંઇ ઠેકાણુંજ સામાન્ય લેાકેા તા અજ્ઞાન અને વહેમી, તેથી રહ્યા ગતાનુ ગતિક. જ્યાં અને ઉભા રાખેા કે ઉભા રહે; કાખલી કુટવી હાય કે હોય તે તૈયાર; જૂના રિવાજો અને સૈકાઓ થયાં ચાલી આવેલી રીતીઓના ગુલામ. આવી હકીકત જ્યાં પેાતાનુ જોસ ચલાવી રહી હોય ત્યાં સુધારાની વાત કેવી ? ટ્રસ્ટ ડીડનાં ઠેકાણાં શા ?, સંસ્થાઓના કારાભાર ક્યાંથી સારા ઉન્નતિ શું ?
દોરે ત્યાં જાય
તાળીઓના અવાજ : કરવા
ચાલે ?, અને
જૈન કામની
તે
આવી સ્થિતિપર લક્ષ દઇ વિશાલ દૃષ્ટિ રાખી પરમાર્થ શું છે ? આપણે કરી શકીએ ? અને તે માટે શું પ્રેાગ્રામ હંમેશના કામાં રાખી ચારી તેને અમલમાં મૂકવા પ્રયત્ન થયાંજ કરશે તેા કઇ ભાગ્યના ઉદય મિથ્યા–પાકળ ભાણુ, મન અને કૃતિથી કંઇ થવાતું નથી.
કેવી રીતે
શકીએ તે વિ
થવાનેા. બાકી —આલારામ.