Book Title: Gita Dohan Va Tattvartha Dipika
Author(s): Krushnatmaj Maharaj
Publisher: Avdhut Shree Charangiri Smruti Trust

View full book text
Previous | Next

Page 1029
________________ ૯૦૦ ] મિક: બ્રિતા નä - [ સિદ્ધાન્તકાષ્ઠ ભ૦ ગીઅ૧૮/૮ છે ઇત્યાદિ કહેતા આવ્યા, તેઓ બધા પણ કાળના ખપ્પરમાં કયાંયે હોમાઈ ગયા! જે ખરેખર માનવી છો માને છે તેમ તેમના હાથમાં હેત જેને તેઓ પોતાનું કર્તવ્ય સમજે છે તે છેડીને આ મૂખ મનુષ્યા કદી પણ મરત નહિ. કેમ કે કોઈ પણ માનવી મરણને ઇચ્છતા નથી પણ પિતે માનેલા કર્તવ્યને માટે જીવવાની આશા રાખે છે, પરંતુ નાઇલાજે મરણુ શરણે જવું પડે છે. એ વાત જુદી. આ મુજબ જે પિતે ઈચ્છા હોવા છતાં જીવી શકતો નથી, પોતે જ પરતંત્ર છે, બંધનમાં છે છતાં સ્વતંત્ર માની લે છે, એ કેવા આશ્ચર્યની વાત છે! માટે રાજન ! તમે એમ માનતા હશે કે આજ સુધી મેં મારું કર્તવ્ય સમજીને સારી રીતે રાજ કર્યું છે, તો તમારી એ માન્યતા ખેટા અહંભાવવાળી છે એમ જાણજે. રાજ! જેમ તમામ નદીઓનો અંત સમુદ્રમાં જ થાય છે એટલે અહોરાત્ર વહેણ રૂપે નદીની ચાલતી પ્રવૃત્તિ અને તે વહેણાદિમાં જે જે કાંઈ પ્રવૃત્તિ ચાલી રહી હોય છે તે તમામ પ્રવૃત્તિનો વિલય નદીના વહેણ દ્વારા 'અંતે સમુદ્રમાં જ થાય છે તેમ આ સંસારરૂપ નદીના વહેણમાં ચાલતી તમામ સ્થાવર જંગમ જીની કાયિક, વાચિક, માનસિક, બૌદ્ધિક કે અન્ય પ્રકારની સઘળી પ્રવૃત્તિ આ સંસારરૂપ નદીના વહેણ દ્વારા આત્મરૂપ મહાસાગરમાં જઈને જ વિલયને પામે છે એટલે જે કોઈ એમ કહેવા માગે કે હું પાણી પીઉં છું, સ્નાન કરું છું, મેલ સાફ કરું છું, કચરો વગેરે નાખું છું, તે બધું નદીના કલ્યાણને માટે જ કરી રહ્યો છું અથવા નદીના વહેણમાં નાખવામાં આવેલો કયરો કહે કે આ નદીનું વહેણ મારે લીધે જ વહી રહ્યું છે અને હું જ એને સમુદ્ર તરફ લઈ જાઉં છું તે તે જેમ મૂર્ખતા ગણાય તેમ આ ઈશ્વરીય સત્તા વંદે આ જગતના સંસારરૂપ વહી રહેલા અવ્યાહત પ્રવાહમાં તણાતા જગતમાં સ્થાવરજંગમ, જડચેતનાદિ મૂઢ છો મિથ્યા અહંભાવ વડે આ જગત અમે જ ચલાવીએ છીએ, અમારા વડે જ ચાલી રહ્યું છે, જગતને સુખી કરવું એ અમારા હાથમાં છે વગેરે પ્રકારના મિથા પિકારે કર્યું જાય છે. તેમનું આ બરાડવું કેટલું અગ્ય છે તેને વિચારશીલ પુરુષો જ વિચાર કરે. ઉપર મુજબનો સાચો સિદ્ધાંત સમજીને માનવીઓએ સમજવું જોઈએ કે, આ જગતનો અવ્યાહત પ્રવાહ જે ઈશ્વરીય સત્તા વડે ચાલી રહ્યા છે તેમાં તણાતા અમે તો કેવળ એક તરંગ સમા હોઈ અમારે એ પ્રવાહની સાથે મને કે કમને આત્મરૂપ મહાસાગરમાં મળી જઈ એકરૂપ થવું જ પડશે, એ જ અમારું અંતિમ ધ્યેય છે. આ રીતે જગતમાં સાચું સ્વરૂપ જાણુ સુજ્ઞ પુરુષે તેમાં કદી પણ મિથ્યા અભિમાન કરતા નથી અને તદ્દન નિર્ગવ બની અહંકારથી તદ્દન ૨હિત બને છે તેમ જ ભૂલથી પણ કદી પિતામાં આ મિથ્યા અહંભાવ ઘૂસી જવા નહિ પામે તે માટે સતત સાવચેતી રાખે છે. અહંકારને વિલય એ જ દયસિદ્ધિ આ પ્રમાણે અહંકાર રહિત બનતાં જ તે ધ્યેયને ત્યાંને ત્યાં જ પ્રાપ્ત કરી શકે છે. જે પિતાને પાણીથી તરંગરૂપે જુદો માને છે તે જ મૂળ અહંકાર છે. તેનો વિલય થયો કે હું જ પ્રવાહને વહાવી સમુદ્ર તરફ લઈ જાઉં છું. વગેરે પ્રકારની તેની માન્યતાઓનો વિલય અનાયાસે જ થઈ જાય છે અને તે તત્કાળ જીવન્મુકત બને છે. આ મુજબની જીવન્મુક્તિ પ્રાપ્ત કરી લેવી એટલી જ અન્ય સ્થાવર જંગમ અને જડચેતન નિઓ કરતાં મનુષ્ય યોનિમાં વિશેષતા છે; તેથી જ શાસ્ત્રકાર પોકાર કરી કરીને કહી રહ્યા છે કે હે માનવીએ ! તમે મિથ્યા અહંભાવ છેડી દ્યો અને પિતાના સાચા સ્વરૂપમાં જ ત૬પ બની રહે. એટલે બીજી પેનિઓની માફક તમારે કદી પણ દુઃખનો પ્રસંગ આવશે નહિ. તમે જીવન્મુક્તિ પ્રાપ્ત કરી સુખાનંદમાં જ મહાલી રહેશે. રાજન ! મેં સાંભળ્યું છે કે તમો તીવ્ર બુદ્ધિશાળી અને સારા સલાહકાર છે; તમારામાં ઇતર રાજવીઓ કરતાં અપ્રતિમ ગુણ છે. આથી લેકે તમને જનકવિદેડી જેવા જીવન્મુકત માને છે. પરંતુ — —કાનદાર

Loading...

Page Navigation
1 ... 1027 1028 1029 1030 1031 1032 1033 1034 1035 1036 1037 1038 1039 1040 1041 1042 1043 1044 1045 1046 1047 1048 1049 1050 1051 1052 1053 1054 1055 1056 1057 1058 1059 1060 1061 1062 1063 1064 1065 1066 1067 1068 1069 1070 1071 1072 1073 1074 1075 1076 1077 1078