________________
સદાચારિણી સખીઓએ શપચારથી તેને સચેત, રવસ્થા ને શાંત કરી. પછી રામતી કરૂણ રૂદન કરતી બેલી. “અહો! જે મૃગ નિર્મળ કલાધરને કલંક દેવામાં તથા રામ સીતાને વિરહ રચવામાં કારણભૂત છે, તે જ મૃગે મારા રંગમાં ભંગ કર્યો, તેથી કવિલે કે તેને કુરંગ કહે છે, તે સત્ય છે. હા દૈવ! હું કેવી હતભાગ્ય કે મારે ઘેર આવેલું
કુમ પાછું જાય છે. હે સ્વામિ! હું વિડંબનારૂપી વલ્લરીથી વેણિત છું. પાણિગ્રહણ કરવા માટે આપને હાથ મારા હાથમાં ન આવ્યું, તેથી હવે તેજ કર મારા શિર ઉપર થાઓ.” આ વેળા જીનરાજ નેમીશ્વર રાજમતી વચ્ચે નવ ભવને સંબંધ હોવાથી જ્યારે મીશ્વર નિ ઐયસમાં જવા તત્પર થયા, ત્યારે પિતે પરિણયનના નિમિત્તે જાણે રાજીમતીને નિમંત્રણ કરવા આવ્યા હોય એમ લાગતું હતું.
રાજીમતીને વિલાપ. અહો નાથ, જયારે પાણી બાલે, સૂર્ય અંધકાર કરે, અમૃત વિષમય થાય, ચંદ્ર તાપ કરે, મેઘ વૃષ્ટિ ન કરે, સરેવર તૃષા ન મટાડે, કલ્પવૃક્ષ કંટક મારે, ત્યારે દુનિઆને અંત આવ્યે એમ મને લાગે છે.
Aho ! Shrutgyanam
