________________
૨૩
કાગળ ધોળા છે, પણ કાળાવણ વિના શૈાભતા નથી.” આવી રીતે હાસ્યવિનાદ કરતાં કરતાં રાજી થતી રાજીમતીનું જમણું અંગ ક્રૂકર્યું, તેથી પાતે ઉદાસ થઇ સખીઓ પ્રત્યે કહે છે. પ્રિય સખીએ, મારૂ' દક્ષિણુ શરીર ફરકે છે, તે અદક્ષિણ અશુભ સૂચવે છે. સદ્ સખીએ એલી, “તારાં
'',
સર્વ અમગળ નાશ પામેા.”
વરઘોડા ભવમ’ડપમાં નાટક નાચવા માટેજ આવ્યે હતા. આણીગમ અરિષ્ટકુમાર પાસેના વાડાઓમાં પૂરેલા અનેક પ્રકારના પશુએના પેાકાર ને નિશ્વાસ સાંભળી સારથિને કહે છે “અરે! આ નિરપરાધી ક્રીન પ્રાણીઓને આવી રીતે કેમ રૂંધી રાખ્યાં છે ?” સારથિ ઉત્તર દે છે, “ભગવંત, આપના સમુદ્રાડુમાં એ જીવા જમને માટે ભેગાં કરેલાં છે.”
એવામાં જેણે પેાતાની પ્રિયાને કઠે સ્વકંઠ સ્થાપેલે છે એવા રિણને તેની હરિણી કહે છે-ડે પ્રાણનાથ, આ વિશ્વવત્સલ નૈમિસ્વામીને વિનય પુરઃસર વિજ્ઞાપના કરો કે આપણને આ મઙા દુઃખમાંથી છેડાવે. તે ઉપરથી તે મૃગ નેમિકુમારને કડે છે, હું શત્રશ'કર, મૃત્યુ કરતાં દ‘પતીને વિયેાગ વધારે દુ:સડુ છે. અમે નિપકારી તિય ચ નિર્ઝરણાનાં નીર પીને કાઈને હાની કર્યા વિના તૃણુ ભક્ષ કરીએ છીએ, અમારા જેવા દુબળ ને પામર પ્રાણીને અપરાધ વગર મારવાં એ અઘટિત છે. માટે હું પરોપકારી
Aho ! Shrutgyanam
