________________
૭
માર્યું. કૃષ્ણે તરતજ ઉચ્ચસ્વરથી શબ્દ કર્યાં કે હું... કૃષ્ણ છું. મને કેણે બાણુથી હણ્યા ? પેાતાનું ગોત્ર તે નામ તરત આવીને કહેા. જરાકુમાર વિસ્મય પામી ભીતિ સહિત એક્ષ્ચા. દશમદશારડુ વસુદેવ ને જરારાણીના પુત્ર હું જરાકુમાર છું. કૃષ્ણના મૃત્યુને મચ્છુ પમાડવા માટે ખાર વથી આ વિપિનમાં રહુ છું. મેં આ અરણ્યમાં આજ સુધી કોઈ મનુષ્ય જોયા નથી, માટે તુ કોણ છે? એલ ! કૃષ્ણુ કહે છે, જેને ખચાવવા માટે તું બાર વર્ષે વનમાં રહ્યા તેજ હું તારા લઘુ ભ્રાતા કૃષ્ણ છું. તું અત્રે આવ, તારા પ્રયત્ન વૃથા ગયા. જે થવાનું હતું તે થયું. તેમાં તારા કઈ વાંક નથી. પણુ જો છળરામ આવશે તે તને હણશે, માટે આ મારે કસ્તુભમણિ લઈને પાંડુ મથુરા નગરીમાં પાંડવા પાસે ઝટ નાશી જા. તેમની પાસે મારીથતી ક્ષમા માગી દ્વારિકા બળી ગઈ, ને મારૂં નિધન થયું, વિગેરે સવ વૃત્તાંત કહેજે, એટલે તે તારૂ' રક્ષણ કરશે. એવું સાંભળી જરાકુમાર જીવ લઈને જરાક ભાગ્યા કે કૃષ્ણના ચિત્તને વિષે તેના ઉપર ક્રોધ આન્યા, તેથી કહે છે; અરે હું વાસુદેવ ત્રિખંડને લેાક્તા છું, ને દુષ્ટ મારે વધ કર્યાં તેને મે જીવતા જવા દીધે. આવા અશુભ ધ્યાને હજાર વર્ષની ઉમરે કૃષ્ણ કથાશેષ થઇને ત્રીજી નરકે ઉત્પન્ન યેા. ત્યાંથી નીકળી મનુષ્યસવ પામી શ્વમાનિક દેવતા
Aho ! Shrutgyanam
