________________
ભ, ૧૦-૨-૧૯૬૪!. ઇક્ષિા
[૨૩ બેઠા હતા. રૂ કપાસના સોદાની વાતચીત સુધી એમનું નામ સાંભળવાનો કો બીજ ગ્રાહકોની સાથે ચાલતી હતી. અર્થ નહિ.”
એવામાં એક માણસ એમની દુકાન ‘જવા માંડીને વાત કરે તો સમઆગળ થઈને પસાર થયે એના જાય !” સુધન બેજો. શરીર વળગેલી ઝીણી જેટી અને પેલે દુકાનના ઓટલા પર બેઠા. કપડાંની અસ્તવ્યસ્ત સ્થિતિ જોઈને જ ખેસ વતી મોંએ વળેલો પરસે લૂછી
ખ્યાલ આવી જાય કે આ માણસ કાઈ નાખો. જરા સ્વસ્થતા પ્રાપ્ત કરી, લાંબી ખેપ કરીને આવ્યા છે પછી અત્યંત શાંત અવાજે સુધનને જોઈએ.
કહેવા માંડયું : સુધનની દષ્ટિ એના પર પડી. “એમનું વ્યાખ્યાન દલીલ અને એ કયાંથી આવે છે એ જાણવાની તથી વિશદ બને છે. એમની, દાતા ઉત્સુકતાથી સુધને તેને ઉભો રાખે અને ઉદાહરણે વિષયની સાથે સાંકળી અને પૂછયું: “કેમ ભાઈ, આમ લાંબે લેવાની શિલી એવી તે આકર્ષકને પંથ કરીને કયાંથી આવો છો ?” હદયંગમ બને છે કે શ્રોતાજનેને
સુધનની ધાર્મિકતાથી પરિચિત વ્યાખ્યાન અધૂરું મૂકીને ત્યાંથી ઉઠવાની એવા પેલા માણસે ઉભા રહીને જવાબ
ઈચ્છા પણ થાય નહિ. એમની અમીઆપ્યોઃ
ભરી વાણીની વર્ષોમાં જાણે સતત “સયખંડ વડલી ગયો હતો.'
નાહ્યાજ કરીએ એવો મનેભાવ પ્રત્યેક “કેમ કંઈ વેપાર અર્થે ?”
શ્રોતાજનના ચિત્તમાં ઉભો થાય છે. “ના, ના.”
એમની ધર્મવાણ આસ્વાદવાનો લહાવે “તે ?”
જેને મળ્યો નથી એનું જીવતર એળે રત્નાકરસૂરિના દર્શનાર્થે !'
ગયું છે એમ કહીએ તે એમાં જરાયે “રત્નાકરસૂરિ ? હું.........નામ
અતિશયોક્તિ નથી.' તો સાંભળ્યું છે, પણ દર્શનને લાભ
સુધન આ બધું એક ધ્યાને સાંભળી મળ્યો નથી.
રહ્યો. તેની આંખો એકાએક બંધ થઇ
ગઈ એ જાણે એમ કરીને આત્માની તો એ બધું નકામું.”
ઊંડી ખેજમાં ઊતરી ગયો. “એટલે?
અને બે ચાર ક્ષણ બાદ એણે એટલે એમ કે એમનું વ્યાખ્યાન આંખ ઉઘાડી ને બેલવા લાગ્યોઃ જ્યાં સુધી આપણે સાંભળ્યું નથી ત્યાં મારો સંકલ્પ છે કે હું આવતી કાલે જ
