________________
૨૪]
બુદ્ધિપ્રભા તા. ૧૦-૨–૧૯૬૪. રાયખંડ વડલી જઈશ અને એ પરમ ને પછી સૂરિના ચરણમાં મસ્તક વિદ્વાનની વાણીનું શ્રવણ કરીશ.” નમાવીને કહ્યું: “ઘર ને બાર ! એ તે.
બીજે દિવસે જ વેપારને એ ગ્રેવીસે કલાક જિંદગીમાં લખાયેલાં જ જ જાળી જીવ રાયખંડ વડલી જવા છે ને ! જિંદગીમાં નથી મળતો માત્ર રવાના થયો. પાછળ પિતાના વેપારનું આપને આ ધર્મોપદેશ. મનને એમ જ
થશે કે પિતાનાં બાળ-બચાઓનું થયા કરે છે કે સંસારની સર્વ માયાને
થશે એની પણ એ કશી સંકેલીને આપની આ ધર્મવાણીની ખેવના કરી નહિ. એના મનમાં તે વર્ષાને નિરંતર ઝીલ્યા કરીએ. એક જ ધૂન સવાર થઈ હતી કે, કયારે સૂરિના આત્માને એ સમજતાં વાર રત્નાકરસૂરી પાસે જઇ પહોંચું અને
લાગી નહિ કે આ માણસ સાચો અનુકયારે એમની ધર્મવાણીની વર્ષાને રાગી છે. આ વ્યવસાયે ભલે વેપારી ઝીલી મારા જીવતરને ધન્ય બનાવું.
હોય પણ એનો આત્મા સાચે ધર્મિષ્ટ છે. તે રાયખંડ વડલી પહોંચ્યો એ વેળા રત્નાકરસૂરીનું વ્યાખ્યાન ચાલુ જ
એમણે પછી તે સુધનને એની હતું. સુધન આસ્તેથી એક ખૂણાની ઓળખાણ આપવા કહ્યું અને સુધને અંદર બેસી ગયે. વ્યાખ્યાન ધીમે પોતાની ઓળખાણ સૂરિને આપી. ધીમે આગળ ચાલવા લાગ્યું. સુધન એમણે પછી તો સુધનને એની વ્યાખ્યાન સાંભળવામાં એ તો એબખાણ આપવા કહ્યું અને સુધને તલ્લીન બની ગયો કે તેને સ્થળ અને પિતાની ઓળખાણ સૂરિને આપી. સમયનું ભાન પણ રહ્યું નહીં. સભા
પિતાની ઓળખાણ આપ્યા બાદ આખી વિખેરાઈ ગઈ અને શ્રોતાજનો
સુધન સૂરિને કહેવા લાગ્યઃ મહારાજ, તિપિતાને ઘેર ચાલ્યા ગયા એ
આવ્યું હતું તે એકાદ બે દિવસ અહીં વાત પણ એ તલ્લીનતા આડે જાણી
રહીને આપની ધર્મવાણી સાંભળવા, શો નહિ.
પણ આજે આપનું વ્યાખ્યાન સાંભરત્નાકરસૂરિને માટે પણ આ વાત
ળીને મને લાગે છે કે એકાદ બે દિવસ આશ્ચર્યજનક બની ગઇ.
ઓછા પડશે. એટલે બે ચાર મહિના તે સુધન પાસે આવ્યા અને બોલ્યાઃ
હું અહીં જ રહીશ.' ભાઈ, વ્યાખ્યાન પૂરું થયું. ઘેર નથી જવું ?
અને બન્યું પણ તેમજ, સુધન બે સુધને એકદમ આંખ ખેલી. ભાવ.. ચાર મહિના સુધી ત્યાં રોકાયો. વેપારભરી નજરે તે સૂરિ તરફ જેવા લાગ્યો. વાણિજ્યની જંજાળમાંથી મુકિત મેળ
