________________
[ત, ૧૦–૨–૧૯૬૪ બુદિધપ્રભા
૨૫ વીને એણે પિતાને ઘણોખરો સમય ગ્રહને વ્રતધારીને આ કે મોટા સૂરિની પાસે જ ગાળવા માંડશે. સવારના પરિગ્રહ ! અનાસક્ત આત્માને આ કેવી વ્યાખ્યાન સાંભળે, બપોરના સામાયિક મોટી આસકિત ! અને અર્થને શાસ્ત્રમાં કરે, સાંજના પ્રતિક્રમણ કરે અને એ સર્વ અનર્થોનું મૂળ કહેવામાં આવ્યું રીતે આખો દિવસ ધર્મક્રિયામાં જ ગાળે છે, એ વાતનું વ્યાખ્યાનમાં પ્રતિપાદન
પણ એવામાં એક એ પ્રસંગ કરતાં સુરિજ એમાં લપટાઈ ગયા ! બન્યો કે જેણે સુધનના આત્માને હચ- ગઈ કાલે જ એમણે અર્થનું અનર્થ મચાવી મુકો. એને શાંત, સ્વસ્થ અને વર્ણવતાં કહ્યું હતું : સમથલ ચિત્તના વારિમાં એકાએક ક્ષોભ દેસસયમલાલ પુરિસિ ઉભરાઈ આવ્યા.
વિવજિજયં જીવંત સુધન સામાયિકમાં આ રીતે બે
અત્યં વસી અણઘેં કીસ હતા એવામાં અચાનક જ તેની નજર પાટ પર બેઠેલા સૂરિજી પર પડી અને
અણથં તવ ચરસી છે નજર પડતાં જ તે વિસ્મિત થઈ ગયો. ' અર્થાત અર્થ એટલે પૈસો. એ
સૂરિજીએ એક નાની પોટલી ખોલી. સર્વ દેના મૂળરૂપી જાળવાળા છે. પિટલીની અંદરથી પરવાળાં, નીલમ આ કારણથી જ પૂર્વ ઋષિઓએ તેને અને સાચાં મોતી બહાર નીકળી આવ્યાં. ત્યાગ કર્યો છે. જે કોઈ આ અનર્થ સૂરિજીએ ખૂબ યાનથી એ પરવાળાં, કરે એવા અર્થને પોતાની પાસે રાખે નીલમ અને મોતી ગણી લીધાં. એમાં છે તેનું તપ નિરર્થક બને છે. આમ કશી વધધટ તે થઈ નથીને, એની પાકી શાસ્ત્રોક્ત અર્થની અનર્થતાને સમજખાત્રી કરી લીધી. ખાત્રી કર્યા બાદ નાર આ સૂરિ જ છે એમાં ફસાઈ ગયા ખૂબ જતનપૂર્વક એમણે એ પોટલીની એ તે ભારે વિચિત્ર કહેવાય ! અંદર બાંધી દીધાં અને પિોટલીને તેની સધનને તે રાતના ઊંઘ પણ આવી મૂળ જગાએ મૂકી દીધી.
નહિ. મનની અંદર એક જ ધૂન આવી સુધને છાની રીતે આ જોઈ લીધાં. ઉભરાઇ કે મારે ગમે તેમ કરીને પણ સુરિજીને તે ખ્યાલ સુદ્ધાં પણ આવ્યો સ્વામીજીને જણાવવું કે અર્થની આ નહીં કે સુધન આ વસ્તુ જોઈએ છે. આસક્તિમાંથી આપ આપના આત્માને
સુધનનો આત્મા આ જોઈને કકળી મુક્ત કરે, નહિ તો આપને આ ઉઠયો. તે મનોમન બોલવા લાગ્યોઃ વૈરાગ્ય એકડા વિનાના મીંડા જેવો “અરેરે, આ તે કેવું વિચિત્ર 1 અપરિ- બની રહેશે. આપનું સાધુત્વ આ અર્થની
