________________
नय निश्चय अकांतथी, आमां नथी कहेल; एकांते व्यवहार नहि, बन्ने साथ रहेल. गच्छमतनौ जे कल्पना, ते नहि सद्व्यवहार; भान नहि निजरूप, ते निश्चय नहि सार. आगळ ज्ञानी थई गया. वर्तमानमां होय; था काळ भविष्यमां, मार्गभेद नहि कोय. सर्व जीव छे सिद्धसम; जे समजे ते थाय; सद्गुरू आज्ञा जिनदशा; निमित्त कारण मांय. १३५
उपदाननु ं नाम लई, ओ जे तजे निमित्त; पामे नहि सिद्धत्वने, रहे भ्रांतिमां स्थित.
मुखथी ज्ञान कथे अने; अंतर छूटयो न मोह; ते पामर प्राणी करे, मात्र ज्ञानीनो द्रोह. दया, शांति, समता, क्षमा, सत्य, त्याग वैराग्य; होय मुमुक्ष, घट विषे, अह सदाय सुजाग्य मोहभाव क्षय होय ज्यां, अथवा होय प्रशांत; ते कहिये ज्ञानीदशा, बाकी कहिये भ्रांत. सकल जगत ते अठवत, अथवा स्वप्न समान; ते कहीये ज्ञानीदशा, बाकी वाचाज्ञान. स्थानक पांच विचारीने, छट्ट े वर्ते जेह; पामे स्थानक पांच, ऐमा नहि संदेह.
37
१३२
१३३
१३४
१३६
१३७
१३८
१३९
१४०
१४१
