Atmanand Prakash Pustak 020 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 3

જીવનનું વિશ્રામ સ્થાન. સાધુ સાધ્વીઓને તે વાપરવા સંકેચ કે શરમ કેમ હોય? ઉલટા વિદેશી વસ્ત્રને વગર જરૂરને ખપ કર્યા કરવાથી લોકમાં નિંદા ને તિરસ્કાર થાય છે તે સમજવું ઘટે છે. તેમણે તે સાદાઈ જ આદરવી ઘટે. ચા બીડી વિગેરે હાનિકારક કુટેવને સહુએ તત્કાળ તજી દેવી ઘટે. જે જે વસ્તુઓથી પરિણામે તન મન કે ધનની નાહક ખુવારી થતી હોય તે ચડસ તરત ઘટે. પ્રભુ–દેવ ગુરૂની ભક્તિ અર્થે પણ શુદ્ધ પવિત્ર વસ્તુજ વાપરવી ઘટે. નિમંત્રણ કે પ્રાર્થના પણ તેવીજ કરવી ઘટે. દેષભરી મલીન વસ્તુ લેતાં ને દેતાં સહુએ શરમાવું જ જોઈએ. દેશકાળને ઓળખી જેમ અહિંસા અને સંયમ ધર્મની રક્ષાને પુષ્ટિ થાય તેમ લક્ષપૂર્વક પ્રવર્તવું ઘટે. ઈતિશમૂ.
* લે. મુનિરાજ શ્રીકપૂરવિજયજી.
–– –– “જીવનનું વિશ્રામસ્થાન.”
સામાયિક આદિ ધાર્મિક ક્રિયા માટે આપણે કોઈ ધર્મસ્થાનમાં એકત્ર થયા હેઈએ તે વખતે કઈ સાધુ પુરૂષ આવી આપણને પ્રશ્ન કરે કે “ભાઈ ! તમારા જી. વનનું વિશ્રામસ્થાન કયું છે ? તમારા જીવનરૂપી ઇમારતનો પાયે કર્યો છે? તમે આ જગતમાં શેના ઉપર ઉભા છે?” તે તેનો ઉત્તર આપણે શું આપીશું? આ પણ માંહેના કેટલાકને આ પ્રશ્ન વિચિત્ર લાગે, કેટલાક વિચારમાં પડી જાય, કેટલા કને ઉત્તર આપવો મુશ્કેલ થઈ પડે, અને ઘણુ ખરા પ્રશ્ન કરનારને અજ્ઞાન ઉપર હસવા લાગી જાય. ઘણક તે એજ ઉત્તર આપે કે “જીવનનું વિશ્રામ સ્થાન કર્યું તે વાત તે દીવા જેવી ઉઘાડી છે, આપણે બધા જગતમાં હરીએ ફરીએ છીએ, તેના ઉપર વિશ્રામ લઈએ છીએ, અને આપણી પ્રકૃતિને અનુસરતું કામકાજ કરીએ છીએ.” બજાડા બંધુઓ એવો વિચાર કરી શકશે કે આપણે આ જગતમાં શામાટે આવ્યા છીએ, કયા અચળ અવલંબન, અને ધ્રુવ વિશ્રામસ્થાન ઉપર આ પણું જીવન રહેલું છે. ઘણાને તે આ પ્રશ્ન માટે મુદલ અવકાશ જ નથી. તેઓ જન્મે છે, વધે છે, ખાય છે, બને તેટલું કામકાજ અને દેવાદેડી કરે છે, માંદા પડે છે અને આખરે મોત આવે ત્યારે ભયથી કાંપતા કાંપતા મરી જાય છે. તેઓ પિતાની પ્રકૃતિથી દેરાઈને કામમાં જોડાએલા રહે છે. પરંતુ તે શા માટે કરે છે, શેના આશ્રય પૂર્વક કરે છે તેની તેમને કશી ગમ હેતી નથી.
આ પણ માહેના ઘરાખરાની દશા નિમિત્તાધીન હોય છે. જેવા જેવા પ્રકા રના નિમિત્તા, સંજોગે, પરિષ્ટનો અને પારિપાશ્વિક ઘટનાઓ હોય તેવા તેવા આપણે બની જઈએ છીએ. ચોમાસામાં નદીના પુરમાં અનેક જાત ની ક્ષક વનપ.