Aatma Dhyan

Author(s): Purushottam Jain, Ravindra Jain
Publisher: Purshottam Jain, Ravindra Jain

Page 18

ਹੈ, ਕਿ ਜੱਦ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਪਰਮ ਸਮ੍ਰਿਧੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਰਾਜੇ ਹੋ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਰਾਜਾ ਜੋ ਅਪਣੇ ਰਾਜ ਦਾ ਪਤਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇੱਕ ਭਿਖ਼ਾਰੀ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਭੀਖ਼ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ ਗੁਜ਼ਰੀਆ ਸੀ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੜਕ ਦੀ ਨੁੱਕਰ ਤੇ ਉਹ ਬੈਠ ਕੇ, ਉਹ ਪਿਛਲੇ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਉਹ ਅਪਣਾ ਗੁਜਾਰਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਉਹ ਰਾਹੀਆਂ ਤੋਂ ਰਹਿਮ ਭਰੀ ਆਵਾਜ ਵਿੱਚ ਭੀਖ ਮੰਗਦਾ, ਕੁੱਝ ਸਿੱਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਉਸ ਨਾਲ ਪੇਟ ਭਰਕੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ।
| ਇਕ ਸਵੇਰੇ ਜਦ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲਿਆ, ਤਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਭਿਖਾਰੀ ਨੇ ਅਪਣਾ ਆਸਨ ਜਮੀਨ ਤੇ ਵਿਛਾਇਆ ਅਤੇ ਭੀਖ ਮੰਗਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਕ ਸੰਨਿਆਸੀ ਉਸ ਰਾਹ ਤੋਂ ਨਿਕਲਿਆ। ਸਨਿਆਸੀ ਪਹੁੰਚੀਆ ਹੋਇਆ ਯੋਗੀ ਸੀ, ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਗਹਿਰਾਈ ਤੱਕ ਵੇਖਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਸੰਨਿਆਸੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ ਭਿਖਾਰੀ ਨੇ ਹੱਥ ਫੈਲਾ ਦਿਤਾ। ਸੰਨਿਆਸੀ ਉੱਥੇ ਠਹਿਰ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਭਿਖ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ, ਭਿਖਾਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਸਨਿਆਸੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਉਹ ਅਥਾਹ ਸੰਪਤੀ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਮੰਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੰਨਿਆਸੀ ਨੇ ਭਿਖ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪਲ ਝਪਕਾਏ ਵੇਖਿਆ।
ਕਿਸੇ ਰਾਹੀਂ ਗੋਰ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਹਮਲੇ ਦੇ ਸਮਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਹਿਣਾ ਸਹਿਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸੰਨਿਆਸੀ ਰਾਹੀਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਅੱਖ ਝਪਕਾਏ ਵੇਖਦਿਆ ਵੇਖ ਕੇ, ਭਿਖਾਰੀ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮਹਾਰਾਜ! ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਘੁਰਕੇ ਵੇਖ ਰਹੇ ਹੋ। | ਸੰਨਿਆਸੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੱਕ ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੰਪਤੀ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਭੀਖ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਭਿਖਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਆਦਮੀ ਹੋ।
ਆਤਮ ਧਿਆਨ