________________
(૧) પરહિત એ જ નિજહિત સમજવું અને
પરદુઃખ એ પોતાનું દુઃખ સમજવું. પરહિતમાં સ્વહિત સમાયેલું જ છે. જે વ્યક્તિ પરહિત ને જ નિજહિત સમજે તે પરિહત કર્યા વિના રહી કેમ શકે. તેમજ પરદુઃખે પોતે પણ દુઃખી થતો પોતાને અનુભવે તો એ દુઃખને દૂર કરવાનો પ્રયત્ન સહેજે થાય. આવા આત્મયનો અનુભવ તે જ શું અધ્યાત્મ નથી? (૨) પ્રજાનાં દુઃખ, અન્યાય, કર એને
તપાસી જઈ આજે ઓછાં કર સત્તાધીશને આપેલ આ શિખ સત્તાસ્થાને બેઠેલા બધાં જ મહાનુભાવોને લાગુ પડે છે. તું જ્યાં હો ત્યાં તારા હાથ નીચે રહેલાં લોકો માટે તારું કર્તવ્ય શું છે, તે સમજાવતા શ્રીમજી કહે છે. જો એ માનવો દુઃખી હોય તો તેનાં દુઃખને સમજવાનું ન ભૂલતો, તેને પૂછી દુઃખ દૂર કરવા માટે પ્રયત્ન કરજે. સર્વથા ન થાય તો થોડું દુઃખ ઓછું થાય એ માટે તું જ કરી શકે તે કરજે. વળી તારા તરફથી કે બીજાઓ તરફથી તેઓને કોઈ પ્રકારે અન્યાય તો નથી થતો ને ! તારી બુદ્ધિ-શક્તિ વડે તેઓને ન્યાય મળે તેવા પ્રયત્ન કરજે અને તેને ભરવો પડતો રાજ્યનો કર એટલો તો નથી ને કે જેથી તેનાં જીવનનું શોષણ થાય. તો તે માટે પણ યથાશક્તિ પ્રયાસ કરજે. (૩) ભાગ્યશાળી હો તો તેના આનંદમાં
બીજાને ભાગ્યશાળી કરજે. તે પૂર્વે પૂણ્ય કરીને આવ્યો છે, તારું ભાગ્ય ચમકી રહ્યું છે તો તું માત્ર સ્વાર્થભાવનામાં રાચી રહી, એકલપટાં ન થતાં, કોઈ ને ખવડાવીને ખાજે, કોઈને વસ્ત્ર પહેરાવીને પહેરજે, કોઈને વિવિધ પ્રકારે સુખ આપી પછી તું સુખ ભોગવજે. તારી પૂણ્યાઈનાં ફળ માત્ર તું જ ચાખે તેમ નહીં પણ અન્યને પણ ચખાડજે. એટલું સમજજે કે એક પુણ્યશાળીનાં પુણ્યનો થોડો પણ ત્યાગ બીજા અનેક માટે શાતા અને આશ્વાસનનું કારણ બને છે.
