________________
શ્રી રંગ અવધૂત દત્તાત્રેયના અવતાર શ્રીકૃસિંહ સરસ્વતીનું લીલાસ્થાન છે અને મહારાષ્ટ્રમાં કોલ્હાપુર નજીક આવેલું છે. તે વખતે ત્યાં શ્રીવાસુદેવાનંદ સરસ્વતી સ્વામી મહારાજ બિરાજતા હતા તેથી તેમનાં દર્શને પણ બધાં ગયાં. આ સ્વામી મહારાજશ્રીને દત્તાત્રેય ભગવાનનો સાક્ષાત્કાર થયો હતો અને તેઓ મહારાષ્ટ્રમાં ખૂબ જ આદરપાત્ર ગણાતા. સ્વામીનાં દર્શને ગયા ત્યાં બાળ પાંડુરંગને જોતાં જ સ્વામી બોલી ઊઠ્યાઃ ““આ બાળક તો અમારો છે કેમ રે છોકરા ! તું કોનો ?' બાળકે તરત જ જવાબ આપ્યો: ‘‘આપનો.' એમ કહી ખોળામાં માથું મૂકવા બાળ પાંડુરંગ દોડ્યો. અપવિત્ર કપડાં સાથે સ્વામીને પગે લાગતાં માતાએ રોક્યો. પરંતુ માનસિક રીતે તો બાળકે માન્યું જ કે પોતાના ઉપર ગુરુકપા થઈ ચૂકી છે. અને મનોમન પોતાનું સર્વસ્વ ગુરુ મહારાજના ચરણમાં અર્પણ કરી દીધું. નાનપણમાં જ જાણે ગુરુ મહારાજ તરફથી આમ અનોખી રીતે દીક્ષા મળી ગઈ.
આ ગુરુ મહારાજનાં ફરીથી એમને સદેહે દર્શન થયાં નથી. પરંતુ જ્યારે પણ આ વાત નીકળે અથવા ગુરુભક્તિ કે ગુરુશ્રદ્ધા પર વાત થાય ત્યારે, તેઓશ્રી કહેતા કે તમને મારું માથું મારા ધડ પર ભલે દેખાતું હોય, પણ મેં તો મારું માથું મારા ગુરુ મહારાજના ખોળામાં ત્યારનું જ મૂકી દીધું છે ! બેફિકર
નાનપણમાં બધાં બાળકો નાગાપૂગાં ફરતાં હોય છે તેમ એક વખત બાળ પાંડુરંગ રમતા હતા. સરપૌતદારને ત્યાં કલેકટર આવવાના હતા. તેમણે કહ્યું: ‘પાંડુરંગ, નાગો નાગો શું કરે છે? કલેકટર સાહેબ આવવાના છે. ઘરમાં જા.'' પાંડુરંગે જરાય
