________________
માતૃભક્તિ પૂ. માજીની કુટિરે આવ્યા. પૂ. માજી કુદરતી હાજતે ગયાં હતાં. પૂ. શ્રીએ સેવામાં રહેનાર બાઈને કહ્યું કે માજીને કહેજો કે એ ગયો. પૂ. માજી થોડી વારમાં જ આવ્યાં અને તેમને થયું કે થોડી વાર પણ ન રોકાયો ! એવી શું ઉતાવળ હતી ! અને બસ. અહીં પૂ. શ્રી જે મશીન બોટમાં બેઠા હતા તેનું મશીન ચાલ્યું જ નહીં. આખો દિવસ નર્મદામૈયાના ખોળે જ ગયો. અને તરત જ પૂ. શ્રીએ સમીક્ષા કરતાં કહ્યું કે આજે પૂ. માજીની આજ્ઞા લીધા વિના નીકળ્યો તેનું આ ફળ - તેની આ સજા ભગવાન કરી રહ્યા છે જે મારે ભોગવવી જ રહી. પૂ. શ્રીએ તે દિવસે સ્વૈચ્છિક સજારૂપ અન્નત્યાગ પણ કર્યો.
પૂ. શ્રી પોતાને ગમે કે ન ગમે પણ પૂ. માજી કંઈક કહે તો અચૂક તેમની આજ્ઞા પાળતા. એક વખતે પૂ. શ્રીએ કારણવશાત્ પૂજનમાં પોતાની પાદુકાઓ આપવી બંધ કરી. પરંતુ વડોદરાનું મંડળ દર સાલ પગપાળા આવતું અને તેમને પાદુકા પૂજન કરવું હતું. અવધૂતજીએ તો કાને વાત ધરી નહીં, પણ પૂ. માજીને વિનંતી કરતાં પૂ. માજીએ અવધૂતજીને કહ્યું કે પાદુકા કેમ આપતો નથી? એમના તપ સામું તો જો ! પૂ. શ્રીએ કહ્યું કે હું તમને પાદુકા આપું. ભલે તે તમારી પાસેથી લઈને પૂજન કરે. પછી પૂ. માજીએ એ રીતે પાદુકા વડોદરા મંડળને આપી, પણ ઉમેર્યું કે હવે તમે એ જે કહે તેની અમલબજાવણી કરજે. આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન ક્યારેય ન કરશો.
આવાં વત્સલ માજીનો દેહવિલય જેઠ સુદ ૧૧, વિ. સં. ૨૦૨૩ના રોજ થયો. પૂ. શ્રીએ ઉત્તરક્રિયા ઉત્તમ કરી અને પૂ. માજીના પુણ્ય સ્મારકરૂપે માતૃસ્મૃતિશૈલનું નિર્માણ કર્યું.
