________________
શ્રી રંગ અવધૂત
દુઃખનો અર્થ આપતાં તેઓશ્રી કહે છેઃ
'दुःखानि बहिर्मुखानिं विषयनिरतानि इन्द्रियाणि यस्मिन् तत् दुःखम् - જેમાં ઇંદ્રિયો બહિર્મુખ થઈ શબ્દસ્પર્શાદિ વિષયોની પાછળ આંધળી ભીંત થઈ દોડતી હોય એ જ દુઃખનો દરિયો !
એથી જ એક ઠેકાણે એ સમાજમાં ચાલી રહેલ પરિસ્થિતિનું મૂલ્યાંકન કરતાં કહે છે:
‘‘આજે જ્યાંત્યાં દુ: ખ, દૈત્ય, ભીતિ, ક્લેશ વગેરેનું ઉદાસ વાતાવરણ નજરે પડે છે. કોઈના મોઢા પર તેજ, ઉલ્લાસ કે આનંદ નથી, કારણ શું ?
पुण्यस्य फलमिच्छन्ति पुष्पं नेच्छन्ति मानवाः । फलं पापस्य नेच्छन्ति पापं कुर्वन्ति यत्नतः ॥
re
પુણ્ય કે સત્કર્મનું ફળસુખ, તે બધાને જોઈએ છે. પણ સત્કર્મ કરવાની વૃત્તિ ભાગ્યે જ કોઈને થાય છે, પાપ કે દુષ્કર્મનું અચૂક ફળ તે દુ: ખ. તે કોઈનેય જોઈતું નથી, પણ દુષ્કર્મ કરવામાં તો બધા જ, હુંસાતુંસીથી આગળ ધાય છે.’'
‘“તો પછી સર્વસાધારણ લોકો માટે પરમાત્મા કે શાશ્વત સુખશાંતિની પ્રાપ્તિ માટે તદ્દન સરળ અને સહેલું સાધન કયું?'' એવો પ્રશ્ન પોતે જ પૂછી ઉત્તર આપતાં કહે છેઃ
‘‘મે મારો સંદેશ એક જ ટૂંકા સૂત્રમાં આપી દીધો છે કે શ્વાસે શ્વાસે વત્ત નામ સ્મરાત્મન્ - કલ્યાણકાંક્ષી હે જીવ! પ્રતિશ્વાસ શ્રીદત્તનું - જેણે તને બધું આપ્યું છે તે પરમાત્માનું નામસ્મરણ કર, હંમેશાં પ્રભુની યાદમાં જીવન વ્યતીત કર. માણસમાત્રને રોગ એક જ થયો છે અને તે ભવરોગ, એટલે જ અશાંતિ, ફ્લેશ, કલહ, અસમાધાન અને તેના પર ભગવન્નામસ્મરણ એ
