________________
નારેશ્વરમાં આગમન
સવારે બે વાગ્યે ઊઠી આગલે દિવસે નર્મદામાંથી ભરી આણેલી મટકીમાં રહેલા પાણીથી બારે માસ સ્નાન કરી અને તરત જ ધ્યાનમાં બેસતા. સવારે અજવાળું થાય ત્યારે ફરી મટકી લઈ, ચૂલે તપેલીમાં કંઈક ખીચડી કે એવું મૂકી સ્નાન કરવા જાય અને પાણીમાં ઊભા રહી જપ કરે. આવે કે તરત મનોમન પૂછેઃ ‘‘કચોરે પકવાન હો ગયા?’' જવાબ પણ પોતે જ આપે; ‘‘હાં હો ગયા !'' અને ખાઈ લે.
૧૯
એક વખત અવધૂતજી ઓટલા પર સૂતા હતા. અમૃતલાલ મોદીજી એમની ખબર કાઢવા આવ્યા હતા. અને અચાનક એક વીંછી સામેથી આવી તેમના શરીર પર ચડવા લાગ્યો. મોદીજીએ કહ્યું કે, મહારાજ વીંછી ! અવધૂતજીએ કહ્યું: ‘“મે એનું શું બગાડ્યું છે ? મને કંઈ કરડે નહીં.'' તોય મોદીજીએ સાણસી લાવી પકડીને વાડમાં ફેંકી દીધો.
થોડી વારમાં બીજો વીંછી આવ્યો. એ જ રસ્તે અવધૂતજી પાસે જતો હતો. એને પણ વાડમાં નાખી દેવામાં આવ્યો. ત્યાં તો ત્રીજો, જાણે વીંછીનો સરદાર હોય તેવો મોટો સડસડાટ જાણે ગુસ્સામાં હોય તેમ આવતો જોવામાં આવ્યો. મોટો મોરવીંછી હતો. દાળ્યો દબાય નહીં. અવધૂતજીએ પોતે લાકડીથી દબાવ્યો અને મોદીજીએ પકડ્યો ત્યારે તો પકડાયો ! પૂ.શ્રીએ વિનોદ કર્યો: ‘કેમ મોદીજી ! આજે વીંછીનું ધ્યાન કરો છો કે શું ? ઉપરાઉપરી વીંછીનાં જ દર્શન થઈ રહ્યાં છે ! ભગવાન તમને એ બતાવે છે કે અવધૂત ચાં અને કેવી જગાએ પડ્યો છે ! પણ મારું રક્ષણ તો ભગવાન કર્યા જ કરે છે.''
એક વખત રાતના લગભગ એક વાગ્યાનો સમય હશે. ચોમેર શ્રી.ર.અ.-૪
