Mulshuddhiprakarana

Author(s): Pradyumnasuri
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad

Page 232

सङ्गमकाख्यानकम्
२०९
गंधोदयं पवुटुं, रइयं सालत्तय समुत्तुंगे। मणि-कंचण-रययमयं चउगोउरदारपविभत्तं ॥५६॥ रइयाई तोरणाई चउसु वि दारेसु रयणचित्ताई। उत्तंगधयवडाइं बहुरूवयसंधिकिण्णाइं ॥५७॥ चक्कज्झय-सीहज्झय-गरलज्झय-महझया तओ विहिया । चाउद्दिसि वावीओ वणराईओ य विहियाओ ॥ मज्झम्मि तस्स ठवियं वरासणं सीहपोयअक्कंतं । कंकेल्लिपायवो तदुवरिं च रइओ सुसोहिल्लो ॥५९ जाणुस्सेहपमाणा उवरिमुहा निवडिया कुसुमवुट्ठी। छत्तत्तयमुदंडं उवरिं सीहासणस्स कयं ॥६॥ चामरदंडविहत्था सक्कीसाणा ठिया उभयपासे । जलहरगंभीररवो वज्जइ सुरदुंदुही गयणे ॥६॥ एवंविहम्मि रइए ओसरणे विसइ सिरिजिणो संती। पुवेण कणयकमलोवरिम्मि संठवियचलणयलो॥ तिपयाहिणं विहेउं तित्थं नमिऊण जाव उवविट्ठो । ता चउसुं पि दिसासुं सुरेहिं पडिरूवया विहिया ॥ भामंडलं पि दिणयरकरनियरसमप्पभं तओ जायं । नर-तिरिय-मणुय-देवेहिं पूरियं तं खणद्वेण ॥६॥ दळूण तयं सामिय ! समागओ तुह पियं निवेएउं' । तव्वयणं सोऊणं अहियं तुद्रो नरवरिंदो ॥६५॥ रोमंचकंचुपुलझ्यदेहो वद्धावयस्स दाऊण । पज्जत्तीए दाणं भत्तीए गओ जिणं नमिउं ॥६६॥ सव्वाए रिद्धीए वसंतदेवाइयाणि चउरो वि । वंदित्ता जिणनाहं उवविट्ठाई महीवडे ॥६७॥
तत्तो कहेइ धम्मं जोयणनीहारिणीए वाणीए । नियनियभासापरिणामिणीए भयवं जणहियद्वा ॥६८ अवि य - दाणं सीलं तव-भावणाओ धम्मो चउम्विहो भणिओ । कायव्वो सुहहेऊ भो भो भव्वा !, किमण्णेण ? ।। दाणाओ होइ सग्गो, भोगुवभोगा तहिं विविहरूवा । दाणाओ मणुयत्ते पणयनिवं होइ वररज्जं ॥७० रिद्धी अणण्णसरिसा, अण्णाई वि जाइं चारुसोक्खाइं। आणा ये अप्पडिहया परिवारों अणण्णसारिच्छो॥ किं बहुणा भणिएणं ? जं किंचि वि इत्थ जीवलोगम्मि । लब्भइ पहाणवत्थु सव्वं दाणप्फलं तं तु ॥७२॥
एत्थंतरम्मि य कहतरं नाऊण पुच्छियं राइणा ‘भयवं' ! किं मह पइदिणं पंच पंच अव्वंगाणि उवणमंति, न य कस्सइ पइच्छामि ?' । तओ भयवया कहिओ सनो वि पुव्वजम्मवइयरो, ता महाराय ! तेहिं सह ताणि उवओगं गच्छिस्संति, जओ ताण संतियं दव्वं, ते य इमे वसंतदेव-कामपालमइरा-केसराहिहाणा । तं च सोऊण सव्वेसिं समुप्पण्णं जाईसरणं । तओ जंपियमणेहिं 'नाह ! एवमेयं, नायमम्हेहिं जाइस्सरणाओ, ता देहि अम्हाणं सावयधम्म' । दिण्णो य भयवया । तओ भोत्तूण ताणि रायसंपण्णकोसल्लयाइयं दाणफलं, पज्जते काऊण सामण्णं गयाणि सुरलोगं ति ।
जं तेसिं वयणेणं कम्मयरेणं मुणिस्स वरदाणं । दिणं तस्स फलेणं एसो राया समुप्पण्णो ॥७३॥ तेणं चेव फलेणं कमसो सिद्धिं पि पाविही एसो। ता दाणम्मि पयत्तो कायव्वो सव्वसत्तेहिं ॥७॥
इति द्रोणकाख्यानकं समाप्तम् । ३२.
साम्प्रतं सगमकाख्यानकं कथ्यते
[३३. सङ्गमकाख्यानकम् ] अस्थित्थ जंबुदीवम्मि भारहद्धम्मि दक्खिणे । मज्झिमखंडमज्झम्मि देसो मगहनामओ ॥१ अस्थि तेलोक्कविक्खायं पुरं रायगिहं तहिं । अलयापुरिसंकासं सुस्सासं गुणपूरियं ॥२
1 A B रूयय । 2 cD मलोयरम्मि । 3 cD तं वयणं । 4 cD णइनि। 5cD इ । 6 cD'रोऽणण्ण। 7 A B°वं ! मह । 8 c D तो। 9 cDयरत्ते मुं। 10 cD नमो सुयदेवयाए भगवईए। साम्प्रतं। 11 cD याउरि । मू. शु.-२७