Mulshuddhiprakarana

Author(s): Pradyumnasuri
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad

Page 237

२१४
सटीके मूलशुद्धिप्रकरणे चतुर्थ स्थानकम् देह दिक्ख महाभाग ! सभज्जस्स पसायओ' । जिणाऽणुमन्निए तत्तो दिसं पुव्वुत्तरं गओ॥ वत्था-ऽलंकारमाईयं मोत्तुं लोयं करित्तु य । जावाऽऽगओ जिणस्संते दिक्खिओ ता जिणेण सो॥ इत्थंतरम्मि सोऊण सालिभदो तमब्भुयं । वुत्तंतं 'विजिओ मि' त्ति सव्वं मोत्तूण तक्खणं ॥१३१ दाउं दव्वं सुठाणेसु, सिबियं सो वि आरुहे । सेणिएणाणुग(ग)मंतो पुराओ बहि निग्गओ ॥ छत्ताइछत्तए दटुं सीयं मुंचइ तक्खणं । पुत्रक्कमेण एसो वि लेइ दिक्खं महायसो ॥१३३ "एत्थ संसारकंतारे भमंताण सरीरिणं । दुल्लहं माणुसत्ताई जिणधम्मसमण्णियं ॥१३४ तहिं पि वयसामग्गी दुक्खं जीवेहिं लब्भई । तं लट्ठ सव्वदुक्खाणं दिण्णो होइ जलंजली ॥ केवलं अप्पमत्तेहिं कायचो तत्थ उज्जमो । जओ पमायजुत्ताणं सवा दिक्खा निरत्थया' ॥ एवं सासित्तु अजाओ चंदणज्जाइ अप्पिया । इयरे दो वि थेराणं सिक्खणत्थं समप्पिया ॥ जाया कालेण गीयत्था भावियप्पा बहुस्सुया । छट्ठाओ अट्ठमाओ य दसमाओ दुवालसा ॥ अद्धमासाओ मासाओ दोमासिय-तिमासिया । चाउम्मासाइयाओ वा पारयंति कयाइ वि ॥ एवं तवेण संजाया किसा धवणिसंतया । अण्णया सामिणा सद्धिं रायग्गिहमुवागया ॥१४० सालत्तयाइयं तत्थ सव्वं देवेहिं निम्मियं । जिणस्स वंदणट्ठाए तओ लोगो विणिग्गओ ॥ संपत्ते भिक्खकालम्मि मासक्खमणपारणे । भिक्खट्ठा वच्चमाणेहिं वंदिओ भुवणप्पहू ॥१४२ भणिओ य जिणिदेणं सालिभद्दमहामुणी । 'अज्ज मायाइ हत्थेणं पारणं ते भविस्सई' ॥ 'इच्छं' ति भणिउं दो वि, पविट्ठा तम्मि पट्टणे । अडंता उच्च-नीएसु मज्झिमेसु कुलेसु य ॥ भद्दागेहम्मि संपत्ता संठिया य घरंगणे । तवसोसियदेहत्ता न नाया तत्थ केण वि ॥१४५ वंदिस्सामो जिणं धणं सालिभई तहेव य । इय वाउलत्तणाओ य न ते केणा वि लक्खिया ॥ खणमेक्कं चिट्ठिउं तत्थ निग्गया ते महामुणी । दिव्वजोएण लद्धीए पुराओ जा विणिग्गया ॥ सालिभद्दस्स ता माया जम्मंतरसमुब्भवा । धण्णा नामेण गामाओ महिहारीसमण्णिया ॥ घित्तुं दहिं समायाया विक्कयत्थं तहिं पुरे । पविसंती नियं पुत्तं सालिभदं नियच्छिउं ॥ रोमंचकंचुइज्जतसमागच्छंतपण्हया । भत्तीए वंदिउं देइ तं दहिं ताण दोण्ह वि ॥१५० 'सुज्झइ' त्ति तयं धित्तुं ते जिणंतियमागया । आलोइत्ता विहाणेणं सालिभहो कयंजली ॥१५१ पुच्छई 'सामि ! संजायं कहमम्हाण पारणं ' । 'मायाहत्थाओ' सामी वि पुव्वजम्माइ साहइ ॥ तओ संवेगमावण्णा तमेव दहि पारिउं । आपुच्छित्ता जिणं वीरं गया वेभारपव्वयं ॥१५३ सयं पमज्जिउं तत्थ एक्कं वरसिलायलं । पायवोवगमं नाम पवण्णाऽणसणं वरं ॥१५४ एत्थंतरम्मि सा भद्दा सेणिओ य नरीसरो। संपत्ताणि जिणस्संते भत्तीए वंदिउं जिणं ॥१५५ 'सालिभदो य धण्णो य भयवं ! कत्थ महामुणी ? । किं वा वि अम्ह गेहम्मि भिक्खट्टा न समागया ॥ सामी वि जंपई 'भद्दे ! पविट्ठा तुह मंदिरे । भिक्खट्ठा किंतु तुम्हाणं न केणाऽवुवलक्खिया ॥१५७ ठिच्चा खणंतरं तत्थ, तओ पच्छा विणिग्गया । सालिभद्दस्स माया उ पुव्वब्भवसमुब्भवा' ॥१५८ इच्चाइ अक्खिए सब्वे तओ भद्दा तहिं गया। सेणिएण समं जत्थ ते चिटुंति सिलायले ॥१५९ 1c D °णेण मन्निए । 2 c D धमणि । 3 c D पयट्टा । 4 c D जाव णिग्ग। 5 c D तो।