Mulshuddhiprakarana

Author(s): Pradyumnasuri
Publisher: Prakrit Text Society Ahmedabad

Page 240

कृतपुण्यकाख्यानकम्
२१७ जाणेत्तु निच्छयं तीए तेण दुल्ललियमणुयगोट्ठीए । छूढ़ो तओ कुमारो तीए समं भमइ अणवरयं ॥३८ उज्जाण-वावि-दीहिय-तलाय-पेच्छणयमाइठाणेसु । अह अण्णया पविट्रो वेसाणं पाडयं रम्मं ॥३९ । तत्थ वि वसंतसेणागणियाए रूंय-जोव्वणजुयाए । विण्णाण-णाण-विणओवयारकुसलाइ गेहम्मि ॥४. जा तीए अक्खित्तो कामुक्कोयणकहाहिं विविहाहिं । ताव वयंसयलोगो झड त्ति गेहाओ 'नीसरिओ ॥४१ सो तीए पोढिमाए तहा तहा रंजिओ सुरयकाले । जह तच्चित्तो जाओ अन्नत्थ मणं नियत्ते॥४२ भुंजइ तीए समाणं विसयसुहं सुरवरो व्व सग्गम्मि । पेसिति जहिच्छाए दव्वं जणयाणि अणवरयं ॥४३ इय निच्चिंतस्स तहिं पंचत्तं उवगयाणि जणयाणि । न वि जाणियाणि तेणं भज्जा पेसेइ से दव्वं ॥४४ इय बारसमे वरिसे धणयाऽऽसमसन्निभं तयं गेहं । दव्वक्खएण जायं दारिदियसुन्नगेहं व ॥४५ तो निद्रियम्मि दव्वे कुलीणयाए नियं पि आभरणं । पेसेइ तयं दटुं चिंतइ सा कुट्टणी एवं ॥४६ 'नूण इमो निस्सारो संपइ जाओ' अओ तयं एसा । रूवयसहस्ससहियं पेसेइ पुणो वि आभरणं ॥४७
भणिया वसंतसेणा 'वच्छे ! परिचयसु कामुयं एयं । निप्पीलियआलत्तयउच्छुसरिच्छं जओ अम्हं ॥४८ एसो च्चिय कुलधम्मो माणिज्जइ जं धणड्ढओ चेव । ता पुत्ति ! कुलायारं मा मुय पडिवज्ज धणवंतं' ॥
तो जंपइ सा 'अम्मो ! मा एवं भणसु जेण एएण । दिण्णं पभूयदव्वं को अण्णो दाहिई एवं ! ॥५० आसत्तमं पि वेणीपज्जंतं अम्ह 'होहिई एयं । दाही पुणो वि अण्णं अम्मो दव्वं महाभागो ॥५१ आयारेणं वोडाण मज्झ एवंविहेण न हु कज्जं । उत्तमगुणरयणाणं किंच इमो रिओ अम्मो! ॥५२ इय तीइ निच्छयं जाणिऊण आयारसंवरं काउं । कज्जं हियए ठविउं तुहिक्का संठिया धुत्ती ॥५३ रयणीए तंओ सुत्तं पल्लंके निययपुरिसहत्थाओ । मेल्लावइ देवउले वसंतसेणाए सुत्ताए ॥५४
निदाखए विबुद्धो एसो वि पलोइउं दिसायक्कं। चिंतइ 'किमिंदियालं ? दिसिब्भमो किं व मह जाओ॥ किं वा वि सुमिणगोऽयं, उय धाउविवज्जओ भवे एसो?' । इय चिंतंतो भणिओ पासट्ठियदासचेडीए ॥ ___ 'मा कुणसु बहुवियप्पे निययं कुलधम्ममणुसरंतीए। अंबाए निच्छूढो वसंतसेणाइ मड्डाए ॥५७ तं वच्चसु नियगेहं पल्लंक गहिय जेण वच्चामि' । तो विमणदुम्मणो सो निययं पइ पदिओ गेहं ॥ दिटुं च तयं तेणं महाअरणं व माणुसविमुक्कं । असुवण्णालंकारं कुकईयणरइयकव्वं व ॥५९ पेयवणं व सुभीमं, गयरयणं वुड्ढपुरिसवयणं व । सुक्कसरं व अकमलं, गयसोहं विंझरण्णं व ॥६.
एवंविहं नियंतो सासंको जाव सो तहिं विसइ । तावितं दणं अब्भुट्ठइ झ त्ति से भज्जा ॥६१ दिण्णम्मि आसणम्मिं उवविट्रो धोविया तओ चलणा। पुच्छइ य जणणि-जणयाण संतियं सो तओ वत्तं ॥
तीए वि अपरिसेसा अक्खाया असुए मुयंतीए । तं सोउं से दुक्खं संजायं नरयसारिच्छं ॥६३ संधीरिऊण अप्पं सयमेव य पुच्छए तओ भज्ज । 'किं अस्थि किंपि?' तीए वि दाइयं तं नियाभरणं ॥६४
तं चेव भंडमुल्लं घेत्तुं संपद्रिओ दिसायत्तं । कइवि दिणे ठाऊणं "गेहि च्चिय मित्तलज्जाए ॥६५ काऊणं फलबंधं तीए संपट्ठियम्मि सत्थम्मि । सत्थासण्णे खट्टाइ सो ठिओ सुण्णदेवउले ॥६६ एत्तो य तम्मि णयरे सुधणूनामेण अस्थि वरइब्भो । भज्जा ये तस्स महिमा मायाबुद्धीहिं दुल्ललिया। ____1c D रूवजों। 2 c D नीहरिओ! 3 c D °दलु विचितए कुट्टणी एवं । 4 A B होहिही। 5 cD ण वेडेण । 6 cD कातुं । 7 cD तयं सु। 8A Bहो सोइओ तो चलणे । 9c D 'याइस। 10 A B तभोदतं । 11 c D अंसुयं । 12 c D गेहे च्चिय । 13 A B वि ।
मू. शु. २८