________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણી : ૧ - ૪
મને તો એના કરતાં ભયંકર વાઘ-સિંહ વધુ વહાલા લાગે છે. ત્યાં ફળફૂલ ખાઈને ગુજારો કરીશું ને જીવન પૂરું કરીશું.' વસંતમાળા ખરેખરી વફાદાર હતી. તે અંજનાને લઈ ચાલી.
૧૪
ચાલતાં ચાલતાં તેઓ એક ઘોર જંગલમાં આવ્યાં. ત્યાં એક ગુફામાં કોઈ મુનિરાજ ધ્યાન ધરીને ઊભેલા જોયા. તેમને આ બંનેએ વંદન કર્યું. પછી પોતાની બધી હકીકત કહી. મુનિ કહે, ‘હવે તમારા દુઃખનો અંત આવી ગયો છે. માટે તમે ઈશ્વરનું સ્મરણ કરો ને ધર્મધ્યાનમાં વખત ગાળો.' મુનિ ધ્યાનમાંથી ઊઠીને ચાલ્યા ગયા.
અંજના અને વસંતમાળા હવે ક્યાં જવું ને ક્યાં રહેવું તેનો વિચાર કરવા લાગ્યાં. બિહામણા જંગલથી ભયભીત થઈ ચારે તરફ તેઓ નજર નાખે છે, પણ ઘોર જંગલમાં તે નજર ક્યાં પડે ! તેઓ હજુ વિચાર કરે છે એવામાં એકાએક સિંહની ત્રાડ સાંભળી, ને તે પોતાના તરફ આવતો હોય એમ જણાયું. અંજના ને વસંતમાળાએ જીવવાની આશા છોડી. છેવટનું જિનરાજનું નામ સંભારી લીધું. ઘડીમાં તો સિહની ગર્જના તદ્દન નજીક સંભળાઈ ને બીજી પળે તે પોતાના ઉપર ધસશે એમ બંનેને લાગ્યું, પણ નસીબ બળવાન છે. સતીનું સત વહારે ચડ્યું. સામે આવતાં જ તે શાંત થઈ ગયો, બીજી બાજુ ચાલ્યો ગયો.
અંજનાએ તો વાઘની બોડમાં જ વાસો કર્યો. શું સુંદર
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
