________________
ચંદનબાળા
- - એવામાં આવ્યા એક શેઠ. તેમનું નામ ધનાવહ. પ્રેમની તે મૂર્તિ. દયાનો તે ભંડાર.
વસુમતીને જોતાં જ તેમનું હૃદય ધ્રૂજી ઊઠ્યું. તે વિચારવા લાગ્યા, “અહો ! કોઈ ઊંચા કુળની બાળા છે. બિચારી દુઃખની મારી આ પિશાચને હાથ પડી લાગે છે. જરૂર બિચારી કોઈ નીચના હાથમાં સપડાશે. માટે મોં માગી કિંમત આપીને હું જ તેને ખરીદી લઉં. મારે ત્યાં રહેશે તો વખતે તેનાં માબાપ મળશે ને બિચારી ઠેકાણે પડશે.'
આમ વિચારી તેમણે મોં માગી કિંમત આપી વસુમતીને ખરીદી લીધી.
ધનાવહ શેઠે પૂછયું, “અરે બહેન ! તું કોની પુત્રી છે?”
વસુમતીને આ સાંભળી અત્યંત દુઃખ થયું. પોતાનાં માતાપિતા નજર આગળ તરવરવા લાગ્યાં. ક્યાં ચંપાનગરીની રાજકુંવરી ! ક્યાં કોશામ્બીના રાજમારગમાં વેચાયેલી દાસી ! તે કાંઈ જવાબ આપી શકી નહિ.
ધનાવહે જાણ્યું કે આ કુલીન ઘરની બાળા હશે, એટલે કાંઈ કહી શકતી નથી. બિચારીને આ સવાલથી ખૂબ દુઃખ થયું જણાય છે. એટલે તેમણે ફરીથી એ સંબંધી કાંઈ જ પૂછ્યું નહિ.
ઘેર આવી પોતાની સ્ત્રી મૂળાને કહ્યું: ‘પ્રિયે ! આ આપણી પુત્રી છે, એને બરાબર રાખજે!” મૂળા તેને સારી રીતે રાખવા
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
