________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણીઃ ૧-૪
નહિ આવે.” આમ મીઠા વચને સમજાવતો તે કૌશામ્બી નગરીમાં આવ્યો.
કૌશામ્બી શહેર તો જાણે માણસોનો દરિયો. અધધધ ! શું રસ્તા પર માણસોની ભીડ ! દેશદેશાવરના માણસો આવે. કાફલા લાવે ને માલના અદલાબદલા કરે. ત્યાં બધી જાતની વસ્તુઓ વેચાય. અનાજ ને કરિયાણાં વેચાય. પશુપક્ષી વેચાય ને માણસો પણ વેચાય.
પેલા સાંઢણી સવારે વિચાર કર્યો, ‘આ કન્યા ખૂબ રૂપાળી છે. એને વેચીશ તો ખૂબ નાણાં મળશે. માટે ચાલ આ બજારમાં તેને વેચી દઉં.”
વસુમતીને એ બજારમાં લાવ્યો ને વેચવાને ઊભી રાખી. એનું રૂપ અપાર હતું. જે જુએ તે અંજાઈ જતા. એટલે લોકોનાં ટોળેટોળાં એકઠાં થયાં. તેનું મૂલ્ય પૂછવા લાગ્યા. વસુમતીને આ વખતે કેવું થયું હશે ? રાજમહેલમાં રહેનારી ને સેંકડો નોકરોની સેવા લેનારીને આજે ભરબજારમાં વેચાવા વખત આવ્યો. - વસુમતી નીચું મોં રાખી ઊભી છે. “ઓ જગબન્ધવ ! ઓ જગનાથ ! જે બળે તમે મુક્તિ મેળવી તે બળ મારામાં પ્રગટો. મારા શિયળની સંપૂર્ણ રક્ષા થાઓ.' આવી સ્તુતિ તે કરી રહી છે.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
