________________
૨૭
ચંદનબાળા : - - - - લીધો. મૂળા શેઠાણી બરાબર ગોખે ઊભાં હતાં. તેમણે આ જોયું. એટલે પોતાની ધારેલી શંકા મજબૂત થઈ. તે વિચારવા લાગ્યાં : “શેઠે આનો અંબોડો બાંધ્યો એ જ પ્રેમની નિશાની છે. માટે મારે વેળાસર ચેતી જવું. જો આ બાબતને હવે વધવા દઈશ તો મને જ ભારે પડશે.” આવો વિચાર કરીને તેઓ નીચે આવ્યાં અને શેઠને જમાડ્યા. શેઠે જમીને થોડો આરામ લીધો અને ફરીથી પાછા બહાર ગયા.
આ વખતે મૂળાએ પોતાનું કામ શરૂ કર્યું. એક હજામને બોલાવી ચંદનાના કાળા ભમ્મર કેશ કાપી નખાવ્યા. માથે કરાવ્યો મૂડો. પછી પગમાં નાખી બેડીઓ ને લઈ ગઈ દૂરના ઓરડામાં. ત્યાં ખૂબ માર માર્યો ને કમાડ કર્યા બંધ.
પછી બધા નોકરોને બોલાવીને ધમકી આપી કે ખબરદાર ! જો કોઈએ શેઠને વાત કરી તો વાત કરનાર મૂઓ જ સમજજો. બધા નોકરોને આવી ધમકી આપી પોતે પહોંચી ગયાં પિયર.
સાંજ પડી એટલે શેઠ ઘેર આવ્યા. આડુંઅવળું જોયું, પણ ક્યાંય ચંદનાને ન જોઈ. એટલે પૂછ્યું: “ચંદના ક્યાં છે ?” શેઠાણીની ધાક ભારે હતી. એટલે કોઈએ ઉત્તર આપ્યો નહિ. શેઠે ધાર્યું કે આડીઅવળી હશે.
બીજા દિવસે પણ ચંદનાને ન જોઈ. એટલે ફરી પૂછ્યું : ‘ચંદના ક્યાં છે?” તે વખતે પણ કોઈએ ઉત્તર આપ્યો નહિ.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
