________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણીઃ ૧-૪
તેમણે જોયું તો બધી બાબત બરાબર, પણ એક બાબત અઘરી. ચંદનાની આંખમાં આંસુ નહિ એટલે તે પાછા ફર્યા.
ચંદનબાળાએ જોયું કે અતિથિ આવીને ભિક્ષા લીધા વિના પાછા જાય છે, એટલે તેને ઘણું જ દુઃખ થયું. આંખમાં આંસુ લાવીને તે બોલવા લાગી : “કૃપાનાથ ! પાછા કેમ જાઓ છો? મારા પર કૃપા કરો. આ અડદના બાકળા ગ્રહણ કરો. શું મને આટલો લાભ પણ નહિ મળે ?” તે યોગીરાજે જોયું કે ચંદનાની આંખમાં આંસુ છે એટલે એમણે પોતાનો હાથ લાંબો કર્યો. ચંદનાએ તેમને અડદના બાકળા વહોરાવ્યા. ' અરે, રાજરાણીનાં અન્ન પડ્યાં રહ્યાં. શેઠ–શાહુકારના ભર્યા ભાણા સામે જેમણે નજર ન કરી, એમણે કૌશામ્બીની એક દાસીના હાથના બાકળા લીધા !
આ યોગીરાજ તે કોણ? પ્રભુ મહાવીર.
આ જ ક્ષણે ચંદનબાળાની બેડીઓ તૂટી ગઈ. કુદરતમાં સઘળે આનંદ છવાયો. શેઠ લુહારને ઘેરથી પાછા આવ્યા, ત્યાં ચંદનાને પહેલાંના જેવી જોઈ ખૂબ હરખાયા.
એટલામાં મૂળા શેઠાણી પણ ત્યાં આવી પહોંચ્યાં. એ પણ આ બધું જોઈ વિચારમાં પડ્યાં.
ચંદના બંનેને પગે લાગી. પછી મૂળાને કહેવા લાગી, માતા ! આપનો મારા પર મોટો ઉપકાર થયો. ત્રણ જગતના નાથ પ્રભુ મહાવીરને મારે હાથે પારણું થયું.'
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
