________________
ચંદનબાળા - - - - - -
આ સાંભળતાં જ ધારિણીને માથે જાણે વીજળી પડી. તે વિચારવા લાગી, “અહો ! ક્યું મારું કુળ ? કયો મારો ધર્મ? આજ મારે આવું સાંભળવા વખત આવ્યો ! ધિક્કાર છે ઓ જીવ ! આવા અપવિત્ર શબ્દો સાંભળવા કરતાં તો શરીરને છોડી તું કેમ ચાલ્યો જતો નથી ! શિયળભંગ થઈને જીવવા કરતાં અત્યારે જ મરી જવું હજાર ગણું ઉત્તમ છે.”
આવા વિચાર કરતાં ધારિણીના હૃદય પર ખૂબ અસર થઈ. તે મડદું થઈને ધરણી પર ઢળી પડી.
આ જોતાં જ વસુમતી ચીસ પાડી ઊઠી : “ઓ માતા, ઓ વહાલી માતા ! ભરજંગલમાં મને જમના હાથમાં મૂકી ક્યાં ચાલી ગઈ? રાજ રોળાયું ને બંધનમાં પડી ત્યાં મારે તારો જ આધાર હતો, તે તું પણ આજ ચાલી ગઈ!' આમ વિલાપ કરતાં તે બેભાન થઈ ગઈ.
પેલા સાંઢણી સવારે આ જોઈ વિચાર્યું. મારે આવા શબ્દો આ બાઈને નહોતા કહેવા જોઈતા, પણ ખેર ! હવે આ કુંવરીને તો કાંઈ જ ન કહેવું. નહિતર એ પણ એની માની માફક મરણ પામશે.” આમ વિચારીને તે વસુમતીની આગતાસ્વાગતા કરવા લાગ્યો.
વસુમતી ભાનમાં આવી એટલે તેને મીઠા શબ્દ બોલાવવા લાગ્યો, “અરે બાળા ! ધીરજ ધર, જે થવાનું હતું તે થઈ ગયું. શોક ર્યે શું થશે ? શાંત થા. તને કોઈ પણ જાતની આંચ
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
