Karpur Kavya Kallol Part 1 2 3 4

Author(s): Lalitvijay
Publisher: Karpur Pustakalaya Samo

Page 511

= ૧૧૨=
પિતા પુત્ર બે ઈ પડ્યા, ૧૦ ઘેડુ ગમાઈ હાથ; ખરે૦ મહેનત સહુ માથે પધ, વ૦ ગયા ઘર ભણી સાથ. ખરે છે ૮ મૂરખાઈ તે મેટી થઈ, વ. હસીયાં લોક હજાર; ખરે સહુને રાજી રાખતાં, વ૦ લલિત થવાય લાચાર. ખરે છે ઃ
૨૦ જોરાવરનો જૂલ્મ-(શિયાળ ને વાઘ.)
રાગ ઉપરને. જોરાવરના જૂલમાને, ભય ભારીરે કેણ કરે દરિયાફ. દિશા દુઃખકારી રે. વાઘે વિદાયું માનવી, ભ૦ એને શે ઈન્સાફ. દિને ૧ એ ટેક
જ્યાં જઈ જંબુક જળ પીયે, ભ૦ વાઘ ગયે તેજ વાય; દિ.. અલ્યા કેમ જળ એઠું કરે, ભ૦ બે વાઘ બિવરાય. દિના ૨ કાંઈ નહિ મેં એંઠું કર્યું, ભ૦ બેલ્યુ નરમ તે બેલ; દિવ્ય શઠ કેમ તું સામું વદે, ભ૦ ઓળખે નહીં અટલ. દિના ૩ બે ન બેલ સામું કદિ, ભ૦ અહીં બેઠે હું આપ; દિ. કહે વાઘ કેમ ગાળ દે, ભ૦ જાગ્યા જાણતુજ પાપ. દિ. ૪ મુદ્દલ મુખે બેલ્યું નહિં, ભ૦ તે ગાળની શી વાત, દિવ્ય વદે વાઘ મનમાં દિયે, ભ૦ જણ જરૂર તુજ ઘાત. દિના ૫ મારે છે મુજ મન વિષે, ભ૦ અમથાં આપી આળ; દિ મારે જ તે મારે ભલે, ભ૦ વિણ વાંકેજ કંગાળ. દિબા ૬ જોરાવરના જૂલ્મને, ભ૦ મછ ગળાગળ ન્યાય દિવ્ય પુન્ય લલિત જે પાંસરું, ભ બચવું ત્યાંથી બચાય. દિવા ૭
૨૧ મીયાભાઈ મુજે ફટ કહીયે.
રાગ ઉપરને. પટેલ ગાડુ લઈ પરવર્યા. એ વેળારે, અફિણું મીયાં તવ ત્યાંહી.
ભેગે થયા ભેળારે. છેલ્યા મિયાં બેઠાઈ એ મુજે ગાડેકી માહી, ભેળા એ ટેક 1 ભાઈશાબ એમાં રૂ ભર્યું એ હકે છે આપ હાથ; ભેટ સળગે આગ પડતાં સવીએઅમે મરીયે અનાથ. ભેટ છે ૨