Karpur Kavya Kallol Part 1 2 3 4

Author(s): Lalitvijay
Publisher: Karpur Pustakalaya Samo

Page 516

=૧૧૭ =
લખ લખ લેખે વહેંચણેજી, દેવા છે તમને દામ, વીશ સહસ ખુટયા વહેંચતાંજ, ત્રણે પૂરીયા તામ રે. મન ૨ ચાર લાખ સુત ચારનેજી, વિગતે વહેંચી દીધ; ડેસે દિલમાં ખુશી થયાજી, કામ બરાબર કીધ રે. મન ૩ સુત વચેટને સાંભળીજી, નીશાળથી નારાજ; સોય જે દાદા સંગમાંજી, કાંટે કાઢવા કાજ રે. મન ને ૪ પાઘ કેવયું પાયમાં, કાંઈ ખાવા ધ; એ સહુ અહીં રહેશે પડયુંછ, શીખ શિશુએ દીધ રે. મન | ૫ કરેલ કૃત્ય સંગે રહેજી, પુન્ય પાપ બેક લાર; લલિત જતા તે જીવને છે, ધર્મ સખાઈ જ ધાર રે. મન છે ૬
૨૮ ધર્મના બાને ઠગાઈ કરનાર બિલાડી. બારેટ મુળજી બેલે બકા, એ તે દાતારના ડંકા–એ દેશી. ઠીક ત્યાં બની બિલા ઠગ, કાઢયે કબુતરાને પગ-એ ટેક હાંડલી કુટી હાલતાં ને, કાંઠે રહી ચે કેટે; મની એ મૂશ્કેલીયેથી, સરી ન શકતી દેટે. તે તે ઠીકાકા ખડ ખડ કાંઠાયે કરીને, જીવ સહુ નાશી જાવે; મુદ્દલ એથી ભક્ષ મળે નહિં, તેથી તે અકળાવે. ઝાઝું ઢીકાપાર એહ વિચાર કરીને એને, ઉપાય એ કીધે; જાત્રા જઈ આવ્યાનું કહીને, દગો સર્વને દીધે. એને ઢીકાપાસ કેદારે મેં કંકણ પહેર્યું, પાપ સકળ પરહરિયું; મુદ્દલ જીવ મારૂં નહિ અબ, પણ એ પાકું કરીયું. મેં તેoઠી કાગાર્જ સુણી સો થયાં આવતાં, લુખાં લાડ લડાવે; વાત કરી રહી વળાવી, પાછળ ધાડ પડાવે. જે ઢીકાપ એમ જીવ અકેક ઝાલતાં, ઓછાં એથી થાવે; કાણે કબુતર દેખ્યું તેને, સહુને સાર જણાવે. તેને ઠીકાવાદ ધૂર્ત એહ છે નહીં જ ધર્મી, કરીયું એને કાળું; નકકી નાશી જવું સર્વને, શેધી સ્થાન રૂપાળું. જાવુંઠીકા ૭
૧ ચાલી. ૨ નિયમ. ૩ હકીક્ત,